Ahmet Balcı'yı seviyorum :)

Efendiliğini seviyorum :)

Nezaketini sevyorum :)

Kalenderlğini seviyorum :)

Görmüş geçirmişliğini seviyorum :)

Halden anlarlığını seviyorum :)

Pırıl pırıl insanlığını seviyorum :)

Kerem'i seviyorum :)

Aziz ve muhterem yenkelerimizi seviyorum :)

Şiirlerini seviyorum :)

Yazılarını seviyorum :)

Burada yazmama kararı almasına üzüldüm.

Nedenlerini biliyoruz hepimiz.

Gönül incitmekten çekinen insanların gönlünün incinmesi bir başka oluyor maalesef.

Kalp kırmayan birinin kalbinin kırılışındaki hoyratlık, can yakıyor.

Kolay değil.

Her insan da aynı olmuyor.

Kalemden silahların namlusuna sürülen kelimeden kurşunlar, kimilerinin sermayesi belki de.

Sevilen, sayılan, değer verilen, sözü dinlenir, sofrasına oturulur insanların varlığı kimileri için rahatsızlık verici maalesef.

Yazılanları okuyorum başından beri.

Eleştirmek için değil kalp kırmak için yazılıyor yazılar.

Kullanılan üslup, meramı anlatan kelimeler çok çirkin.

Tuhaf bir hüznün hıncı alınıyor sanki sıcak kahkahalardan.

Üzülüyorum.

Anlamıyorum.

Ahmet Balcı dostumuz yazmayacağını bildirdi madem...

Anlamak da istemiyorum artık.

Bundan sonrasını anlamak bana değil, profesyonellere düşer.

Blog sayfasının bağlı olduğu kurumsal site de profesyonel.

Bu tür olaylar reyting kapsamında değerlendiriliyor, biliyorum.

Ne kadar kavga gürültü patırtı, o kadar reyting, o kadar reklam geliri.

Blog sayfası gazetenin pek çok sayfasından sadece biri.

Haluk Seki dostumuzun içini sızlatan gelişmeler, zannetmiyorum yönetim kademesini bizim kadar rahatsız etsin. Kurumsal sitenin amiral gemisi sayfaları daha başka. Yönetimin aramızda yaşanan sorunlara kendine göre bir mesafede durmayı tercih ettiğini ve ufak müdahaleler dışında izlemekle yetindiğini düşünüyorum.

Olabilir.

Ahmet Balcı dostumuzun artık yazmama kararı alması önemli benim için.

Gülgün hanımın üzüntüsü de.

Klavyesinin tetiğini çekmeye niyetlenen bakmıyor ki hedefine.

''Kanas'' gözüyle bakıyor kalemine.

Kadın da olsa, erkek de olsa kavgada söylenmez sözlerle ateş açıyor karşısındakine.

Nedenlerini, niçinlerini, çarelerini profesyonellere bırakmayı tercih ediyorum yine.

Uzak duruyorum.

Duruşumu netleştiriyorum ama.

Sevdiğim dostlarımın üzülmesini istemiyorum.

Yazmaktan vazgeçmelerini istemiyorum.

Barış havariliğine de niyetim yok.

Herkes ne yaptığını gayet iyi biliyor.

Ahmet Balcı dostumuzu seviyorum.

Her yapıda dostumuzun bulunduğu blog sayfamızda ağırlığı, beyefendiliği, ince esprileri ile yazmaya devam etmesini istiyorum.

Yazmadığı günleri kısa bir tatil olarak kabul ediyorum.

Bizlerin çok sevdiğimiz bir dostumuzun yazmaya devam etmesini istemesi, sadece onu çok sevdiğimizi gösterir.

Altında başka şey aramanın lüzumu yok :)

Ateş hattına girer miyim?

Bilmem :)

Umurumda bile değil :)

Sevdiğimiz insanlardan gelene de, onlar için de başımıza gelene de ''başımla beraber'' deriz bizim köyde :)

Öyle işte :)