Ahmet Kaya'ya

Seni anlatabilmek
Kelimelere dökmek
Senin için bir şeyler, bir iki kelime, söyleyebilmek.
Senin türkülerini, şarkılarını, kim söyleyebiliyor ki, ben de, seni söyleyeyim.
Ben, seni nasıl anlatayım

Anlatamam. Sadece yaşıyorum seni.
Yaşıyorum
Nefes almak gibi yaşıyorum, ben seni.
Ruhum ruhuna karışır gibi, tek vücut olur gibi, yaşıyorum seni.
Bu nasıl bir aşk
İnan ki bilmiyorum
Senin sesini duyduğum an, içime ateş düşüyor sanki.
Ruhum aydınlanıyor
Dokunmayın bana, o an
Konuşmayın sakın benimle
Bölmeyin, aramıza girmeyin
Sanki , sevgilimi gördüğüm an, titrediğim yaştayım, senin sesinle.
Senden başkasını, dinleyemiyorum.
Ruhumu dolduramıyor kimse.

Ülkeni ne kadar severdin oysa... Vatan haini dediler. Ama merak etme, sen gittikten sonra, onlar bir daha, benim evime giremediler. Tesadüfen de olsa, televizyonuma uğrayamadılar. Benim evimde ve olduğum yerde, özelikle, serdar ortaç çalmak yasaktır.
Adını telafuz ettim, kusura bakma.

Herkes bilir, sana olan hayranlığımı, seni dinlemekten sıkılırlar bazen, yeter derler. Ama ben, tekrar tekrar dinlerim, yine de.

Hayatım seninle geçiyor. Sen bir parçamsın benim.
Ah o sesin, insanı zıvanadan çıkarır. Sen şarkı söylerken, dünyayı yakabileceğime inanırım. Seni dinlemek balık tutmak gibi. Sesinden başka, sözlerinden başka hayat yok o anda.
Abarttığımı söylerler bazen. Böyle hissediyorum, ne yapayım. Sen ölmeden, bir iki gün önce, seni görmeden ölmeyeceğimi söylemiştim. İnan hiç aklıma gelmemişti, senin ölebileceğin.
Ben seni, hatırlayamadığım kadar, küçük yaştan beri, aynı heyecanla yaşıyorum.
Seni yok ettiklerini sananlar, beni ne yapacaksınız, milyonlarca hayranını ne yapacaksınız.
O güzel sesin hiç susmayacak.
Susturulamayacak.
Hoşçakal...