- Kategori
- Şiir
Akdenizin utancı...
İsa YILMAZ
Geceler soğuk artık,
Kış uyandı derin uykusundan
Kara bulutları topluyorum başıma
Yorgan gibi örtsün diye gecemi.
Gece sensiz, gece sessiz, gece soğuk.
Bitimsiz bir çağrı çekiyor beynimi senden yana
Ve seni gösteriyor yoldaki tüm levhalar
Umut yolu, hayal yolu, yılan yolu...
Sevdaya akardı eskiden tüm nehirler burada,
oysa şimdi kupkuru.
O her dem kuduran Akdeniz bile suskun
Utancından silmiş bütün izleri sahilden.
Yıllar unutmuş anıları, her yer siyah beyaz.
Başım biraz duman, içim buruk, boynum bükük
Seyre dalıyorum son kez dans edenleri.
Kimbilir kaçının son gecesi
Son dansı, son kahkahası, son sevişmesi olacak bu gece.
Ve kaçı görecek yeni günü.
Şişedeki son umut damlasını da dikiyorum kafama
Kan kusuyor yağmurlar şehrin tepesinde
Gece yalnız, gece ürkek, gece yorgun.
Biliyorum yapacak birşey yok
Ama yine de arıyor insan kayıplarını
Kalbinin yarısını, kaybolan ONUR'unu...