Akıl

Filozof veya felsefe yapmak denilince çoğu insanın aklına tek başına bir odada düşünen insan figürü gelir. Böyle düşünen bir insanın felsefe yapmak için akıldan başka bir şeye ihtiyacı olmadığı sanılır. Bu figürün ve düşüncenin gözümüzde canlanmasında en etkili olan anlayış Platon ve Platonculuktur. Platoncu anlayışa göre, bilgi denilen şey insanın aklında gizli bir şekilde varolan fakat farkedilmesi için hatırlanmaya veya hatırlatılmaya ihtiyacı olan varlık türüdür. Platonun hocası Sokrates tarafından gösterildiği şekliyle, hiç bir şey bilmediği sanılan bir köle bile sadece aklıyla geometrinin en temel aksiyomlarını keşfedebilir. 

Platonculuk sadece akılla geometri ve matematikte derinlemesine işlemler yapılabilmesinde işe yarar. Çünkü matematik, aklın özdeşlik, çelişmezlik ve üçüncü halin imkansızlığı olan temel prensipleri ile çeşitli sembollerin birbirleri ile ilişkilerini ortaya koymaktan başka bir şey değildir. Matematik yapmak için akıl ve semboller yeterlidir. Fakat matematik bize tanrı, evren ve insan hakkında ne söyleyebilir. Elbette hiç bir şey. 

Öyleyse felsefe yapmak dünyadan uzak biçimde bir odada ve kendi kafasının içinde düşünmek değildir. Aksine görmek, gözlemlemek, deneyimlemek ve deney yapmak yani dünyanın içinde olmak kısacası yaşamanın ta kendisi demektir.