Aklıma geldi de...

Haktan bahsederken, bir arkadaşımın yazısını paylaşırken aklıma geliverdi...

Bizim kasabada bir bakkal Hakkı amca vardı...

Heybetli, kelli felli, altın dişli, pos bıyıklı...

Babayiğit biri gibi görünse de,

Pek öyle adıyla görüntüsüyle bağdaşmayan biriydi.

Zira, hak- hukuk Hakkı amcanın yanından bile geçmezdi.

Bakkal dükkanının önünü akşam üstleri eline aldıgı plastik küçük süpürge ile ıslar, sonra süpürür, sonra da kendi gibi olan arkadaşları ile tahta iskemleleri altlarına çekip, önlerinden geçen tanıdıkları kadın - erkek hiç farketmez haklarında olduk olmadık konuşurdu.

Yani öyle duyumlar alırdık. Öyle görürdük.

Hatta bir keresinde evli bir kadına sarktığı için davalık olmuştu.

Öldüyse allah rahmet eylesin, yaşıyorsa kulakları çınlasın... 

Dükkanına girip çıkanlar onun terazisiyle de oynadığını söylerlerdi.

Müşterilerinin şekerini, ununu pirincini tarttığı zamanlarda kulağına gelen bu söylentileri dertlenir gibi anlatırdı. Anlatırdı ki; o anda yaptığı işten şüphe duyulmasın. Duyuluyorsa da yanıldıklarını düşünsünler...

-- Allah kuru iftiradan saklasın, kimsenin  hakkını yemem... kimsenin hakkında gözüm yok haşaaa...   kul hakkı yiyenin tevbesi kabul olmazmış.. künah..." derdi.

Komik komik konuşurdu işte.

Şapkasını çıkarır, pırıl pırıl parlayan kel başından fışkıran terleri önce elinin tersi ile alır, sonra üzerine silerdi.

Görünürde hak'tan hukuktan, emekten insanlıktan bahseden bu kelli felli altın dişli pos bıyıklı babayiğit adamdan kim olsa şüphe duyamazdı. Hatta onun hakkında konuşulanlara şaşırır, onun tarafını tutmaya başlar ve karşı tarafı ayıplardı.

Pes!

Hakkı amca öyle bir adamdı işte.

Kul hakkı yiyen, kul hakkına göz diken ipe sapa gelmez zavallı bi adamcağızdı.

"Görünene bakmayacaksın, içini anlayacaksın, içini göreceksin." diye konuşur oldu kasaba halkı.

Allahın  o uzun sopası bir gün Hakkı amcaya da denk geldi... 

Hakkı amcanın küçük bakkal dükkanının kapısına kilit vuruldu.

Uzun bir zaman o dükkan açılmadı.

Açıldığında da,  daha da hayr'olmadı.

İtibarını kaybetti, dostlarını (!) kaybetti, eşini kaybetti.

***

Hak'tan hukuktan bahsederken aklıma geldi birden yazayım dedim. İç dökeyim dedim.

Kimsenin hakkında olduk olmadık yere konuşmayalım dedim-di hani...

Hak'kın terazisini eline aldığında bir de kendimizi tartalım dedim-di.

Yazarken, çizerken, okurken anlatırken...

Hani...