AKP iktidarı siyasi olarak Abdülhamit devrini, ekonomik olarak da Menderes dönemini anımsatıyor

Şüphesiz AKP padişah Abdülhamit gibi kanunları askıya alıp meclisi kapatmaz ama siyasetinde gizli bir istibdat görüntüsü var gibi. Elbette bu baskıcı rejim alenen sürdürülmüyor. Niyetler, düşünceler demokrasi ambalajı içinde halka sunuluyor ki kimsenin bir diyeceği olmasın.

Kimilerince kızıl sultan kimilerince de ulu hakan olarak anılan ikinci Abdülhamit imparatorluğun geleceği bakımından belki abartılan ve bu nedenle “istibdat” olarak nitelenen tedbirlere mecburdu. Ama demokratik bir ülkede halkın yarısının oyunu almış ve bunun verdiği güçle ülke insanlarının  (en azından oy vermeyenlerin) razı olmadığı hatta rahatsız olduğu kanunlar çıkarıp halk da buna tepkisini ortaya koyunca güvenlik güçlerini halkın üzerine salan AKP iktidarı elbette baskıcı bir rejimdir.

Hükümeti eleştiren medyayı baskı altına alan, yargıya müdahale eden, Ergenekon terör örgütünü bahane ederek orduya gözdağı veren bir hükümete demokratik denilemez her halde. Ergenekon,12 Eylül ve 28 Şubat davalarında suçlu bulunanları mahkemeler zaten yargılıyorken yerli yersiz müdahaleler, intikam ve rövanş kokan açıklamalar AKP’nin demokrasi anlayışı konusunda kişilerde şüphe meydana getirdi.

Özellikle de Gezi olaylarında başbakanın yaptığı konuşmalar kendi partisinden bile tepki aldı. Muhalefeti düşman gibi görüyordu. Hükümeti protesto eden üç milyon kişiye terörist diyordu. Onlar ve biz diyerek bölünmenin fitilini ateşledi. Kendisine oy verenleri kastederek %50’nin evlerinde beklediğini söyledi. Sonrasında Gezi olaylarında polis kamerasının çektiği görüntülere bakarak “sen de oradaydın, gel bakalım…” şeklinde tutuklamalar başladı. Hükümet karşıtı herkesin telefonları dinleniyor, takip ediliyordu. Medya patronları baskı altına alındı “ilanlarınızı keserim” denilerek gazeteler tehdit edildi. Gezi eylemleri ve sonrası güvenlik güçlerinin eylemcilere yönelik müdahaleleri güvenlik amacının ötesine geçti.

Bunları biz gördük yaşadık. Padişah Abdülhamit dönemini incelediğimizde de benzer bir yönetim anlayışını görüyoruz. Yine de o günün şartlarında Kızıl Sultanı anlayabiliyorken daha demokratik, her şeyin biraz daha normal ve arkasında halkın yarısının da desteği varken bugünün şartlarında AKP’yi anlayamıyoruz.

AKP iktidarı ekonomik olarak da Menderes dönemine benziyor. Ekonomide hemen hemen aynı şeyler var. Özelleştirme, cari açık, düşük ihracat, paranın değer kaybetmesi filan. Muhtemel ki o günde zenginlerin servetleri hesap edilip bugün olduğu gibi ülkenin geliri olarak gösteriliyordu. Bu ekonomiyle bazıları çok zengin olabilir, ihracat artar, milli gelir artar e bunun sonucu Türkiye zengin ülkeler arasına girer ama yoksul kesimin kazancında artış olmaz. 10 yıllık AKP iktidarında fakir kesimde benim kazancım arttı diyen bir kişi bulamazsınız. Bu nasıl bir başarılı ekonomiymiş ki 20 milyon yoksulu var. İnsanlara geçinebilsinler diye maaş bağlanıyor. Ekonomi bakanı holdinglerin milyon dolarlarını saymayı bırakıp halkın ne kazandığına baksın. Bu tam bir kapitalist ekonomidir. Bir yanda milyon dolar servetli patronlar diğer yanda çöpten ekmek toplayarak yaşayan binler, on binler. Şüphesiz şartlar değişti ama AKP iktidarının uyguladığı ekonomi ile Menderes dönemi hayli benziyor. Bunları şunun için yazıyoruz. Malum birincide Abdülhamit tahtan indirildi. İkinci de ise Menderes idam edildi. Geçmişe bakıp bazı gerçekleri görmek lazım ama…