Akrabalık; karmaşık şey

Merhabalar, uzun zaman oldu yazmayalı. Yalnızca buraya değil aslına bakılırsa uzun süredir Almanca metinlerden başka pek bir şey yazmadım. Bu yazım daha önce yayınlanan "Bir Hiç İç Olamadık" adlı yazımla çelişicek muhakkak. Belki de bunu bildiğim için içimden gelmedi yazmak. Biz hiç iç olamadık demiştim. Kendime göre haklı sebeplerim vardı. Ben aile bağları çok kuvvetli ama akrabalık bağları son derece zedelenmiş akrabalara sahibim çünkü. Herkesin çıkar kavgasına düştüğü ortamlarda bulundum. İçimden geçen tek şey " inşallah ben kardeşimle bu gibi durumlara hiç düşmem"di. Ama şimdi (belki o zaman şartlarına göre haklı olduğum) bu konuda farklı fikirlerim var. Kafam karışık. Belki de bir öyle bir böyle davranmam tuhaf. Ama büyüyorum ve hatalarımı öğreniyorum. Ben mutlu bir ailenin çocuğuyum. (Allah bozmasın) Ama bu yaz şu ana kadar geçirdiğim en zor yazlardan oldu. Daha zorunu yaşamamayı diliyorum. Genelde çok ağlamam. Ama bu yaz hiç tahmin etmediğim kadar çok ağladım. Ağladım çünkü insanların acılarını gördüm. Yakınlarımın acı çektiğini, ağladığını gördüm. Yaşadıkları şeylerin başıma asla gelmemesini diledim, onların gözyaşlarına gözyaşlarımla karşılık vererek. Ama anladım ki biz belki de biraz iç olmuşuz. Kavgalar etmişiz, darılmışız, küsmüşüz, barışmışız. İyi günde çok yaklaşmamışız birbirimize. Fakat yine o kötü günde onlar kadar olmasa da yanmış içimiz, uykularımız kaçmış onların acısıyla. Yavaş yavaş anlıyorum, hiç tanımadığımız, hiç bilmediğimiz, insanlara öfkelenebiliriz. Mesela trafikte ya da minibüs beklerken üzerimize çamur sıçratan arabanın şoförüne... Ama bunların hiçbirine küsmeyiz. Yazdıkça dank ediyor ki, yalnızca kalbimizde yeri olanlara küseriz biz. Kalp çok sağlam, çelik bir kapı gibi. Yalnızca bizim içeri aldıklarımız soyabilir bizi, canımızı yakabilir. Düşünüyorum da sadece başımıza kötü şeyler geldiğinde mi anmalıyız kalbimizdekileri. Bilmiyorum, bilemiyorum. Ama bugün de anladığım üzere akrabalık öyle bir şey ki, ne kadar kızsanız da, küsseniz de, kötü günde mıknatıs gibi çekiyor birbirinize o kan sizi. Bu da bugünden çıkardıklarım olsun. Doğrusuyla yanlışıyla, sevabıyla günahıyla, yani hata ve kendimle yeniden çelişme payını saklı tutarak bu yazıyı da burada noktalıyorum. Mutluluk dolu ve bol kahkahalı akrabalıklar dilerim.