Akrep gibisin kardeşim…

Eğer ülkende,

Her Pazar arkası atılmış sebzeleri toplayan, aç karnını doyurmak için çöplük karıştıran giderek çoğalıyorsa,

Emeklin, çalışanın yeterli ücret alamıyor, çoluğuna çocuğuna karşı başı eğik geziyorsa,

Kadınların mal gibi alınıp satılıyor, töre cinayetlerine kurban ediliyorsa,

Atatürkçü, cumhuriyetçi, soran, araştıran bir nesil yetiştirmek yerine, biatçı, ümmetçi sormayan, ezberci bir nesil yetiştiriliyorsa,

Demokratik haklarını kullanan öğrencilere ve yurt savunmasında cephe oluşturan halka karşı polis biber gazı, cop, tazyikli su kullanıyorsa,

Faşizan yönetim giderek genişliyorsa,

Din, ticarete siyasete alet ediliyorsa,

İnsanlar Allah ve Atatürk ile aldatılıyorsa,

NATO üsleri ve yabancı askerleri ülkemi her gün biraz daha ahtapot kolları ile sarıyorsa,

Yurtseverlere her türlü eziyet reva görülürken “Habur” ve yeni cenazeler örneği teröristler baş tacı ediliyorsa,

Teröristler, başı ezilecek katil seviyesinden pazarlık yapılacak ortak seviyesine gelmişse,

Sözde demokrasi çığlıkları ile tek adam sultası egemense,

Medya tamamen kontrol altına alınıp yandaşlaştırılmışsa,

Muhaliflere yaşam hakkı tanınmayarak taraf olmayan bertaraf ediliyorsa,

Anayasa mahkemesi tarafından “Laiklik karşıtı eylemlerin odağı” olarak tespit edilmiş bir parti tarafından yönetiliyorsan,

“Demokrasi amaç değil araçtır” diye çığlık atanları baş tacı ediyorsan,

Özelleştirme adı altında ülkenin bütün değerlerini haraç mezat satanlara pirim tanıyorsan,

Din iman çığlıkları adı altında dinler arası diylog deyip yüz yıl önce kapanmış kiliseler açılıyor, üç kuruş rant için mevcut camiler satılıyorsa,

Her fırsatta Atatürk’e ve cumhuriyetin kurucu felsefesine saldıranlara alkış tutuyorsan, başına gelen ve gelecek hiçbir şeye kızmayacaksın. Kabahatin büyüğü senin.

Yazımızı büyük ustanın o muhteşem şiiri ile bitirelim.

Akrep gibisin kardeşim,
korkak bir karanlık içindesin akrep gibi.
Serçe gibisin kardeşim,
serçenin telaşı içindesin.
Midye gibisin kardeşim,
midye gibi kapalı, rahat.
Ve sönmüş bir yanardağ ağzı gibi korkunçsun, kardeşim.
Bir değil,
beş değil,
yüz milyonlarlasın maalesef.
Koyun gibisin kardeşim,
gocuklu celep kaldırınca sopasını
sürüye katılıverirsin hemen
ve âdeta mağrur, koşarsın salhaneye.
Dünyanın en tuhaf mahlukusun yani,
hani şu derya içre olup
deryayı bilmiyen balıktan da tuhaf.
Ve bu dünyada, bu zulüm
senin sayende.
Ve açsak, yorgunsak, alkan içindeysek eğer
ve hâlâ şarabımızı vermek için üzüm gibi eziliyorsak
kabahat senin,
— demeğe de dilim varmıyor ama —
kabahatın çoğu senin, canım kardeşim!
NAZIM HİKMET RAN

İzmir 2013-01-18