Akşamsefaları...

 Bakmayın siz adında "sefa" olduğuna. Aslında gariban çiçeklerdir onlar. Bu yönleriyle daha da çok severim onları. Küçük zeytin çekirdeğine benzer siyah tohumlarının rüzgarın götürdüğü duvar diplerinde, yol kenarlarında tutunmasıyla kendiliğinden yeşerir, büyür ve yerleşirler. Diğer süs çiçekleri gibi kasıntı, devamlı bakım isteyen çiçekler de değillerdir üstelik. Sanki bir alçakgönüllülük örneğidirler. Küsmezler, sulasanız da olur su vermeseniz de.

Tutundukları yeri sever ve sahiplenirler; her yaz bitene kadar güneş batmaya doğru indiğinde bir renk cümbüşü içinde açarlar. Bir kökten çıkanlar tek renk üzerinde olabildiği gibi, değişik dalları ayrı renkte, hatta bir çiçekte çok renkte olanları da vardır. Birbirlerine üstünlük taslamadan, biri diğerinin rengine dudak kıvırmadan aynı toprağı, suyu ve havayı bilgece paylaşımın güzelliğini, çok renkli olarak birlikte yaşamanın armonisini ve bunun mümkün olabileceğini, böylesi bir yaşamın çok daha güzel olduğunu ve bunu bir türlü beceremeyen insanlara anlatır gibidirler.

Onlar akşamsefalarıdır. Sizden bir şey istemezler, zarar vermeyin yeter. Size rengarenk bir birlikte yaşam cümbüşü sunarlar...