ALACAAYDINLIK

Hani bazen öyle şeyler okumak istersiniz ki; kendiniz olan, içinde sizin olduğunuz, satırları okudukça, sayfaları çevirdikçe bu “b e n i m” dediğiniz. Kelimeler sizi sarıp sarmalayıverir. Bir öykü, bir öykü daha okumak istersiniz. Kitap biter ve hiç bitmeseydi dersiniz.

İşte; Nurhan Şahinkaya’nın ALACAAYDINLIK adlı kitabı sizi içine alıveriyor, bir anda. “Kadınım ben” diyor, “Anlayın beni.” Aynı satırları okuyan bir erkek de; “Ben erkeğim, anlayın beni” diye bağırabiliyor.

Öykülerdeki ayrılıklar, nereye kadar? Biri bitiyor, bir diğeri başlıyor. Yazar, hüzünleri alıp pencereden atıyor. Olmuyor, perdeleri savurup içeri giriyorlar. Teselliyi, belki de çoğumuzun yaptığı gibi kahvenin, o insanı sakinleştiren kokusunda arıyor.

Hep, pencereden dışarı bakıyor, nefes almaya çalışıyor. Sanki sıkıntılarını da rüzgarla birlikte içinden söküp atacak gibi. Siz de derin derin nefes alıyorsunuz, siz de kahveden yudumluyorsunuz. İçinize lavanta kokusu çekip, martılarla göz göze geliyorsunuz.

“Hiçbir şey insanın insanı kemirdiği kadar kemiremez” diyor, öykülerinin birinde.

Her yaşam bir hikaye, her anı bir yolculuk.

Haydi siz de bu yolculuğa çıkmak için ALACAAYDINLIK’dan başlayın.