Alanya' ya neden geldim?

Lisede okurken bir tarih öğretmenimiz vardı. Lakabı “ Sarı Tarihçi “. Selçukluları anlatırken; o döneme ait iki tersaneden bahsederdi. Sinop Tersanesi ve Alanya Tersanesi.

Hoş, Sinop’ta tersane falan – benim bildiğim - yoktu. Ama, “ Alanya’daki nasıl bir şeydi? “ Yıllarca merak ettim .

Kaderin cilvesi, Gaziantep’te çalışırken tayin istemek hasıl oldu. Antalya – Alanya’yı tek tercih yaptık. Aynı dönemde okulumuzdan tayin isteyen arkadaşlar bir bir ilişiklerini keserek yeni görev yerlerine gittiler. Kasım ayı geldiğinde bir tesadüf Milli Eğitim’de özlük işlerimize bakan, Kilis’ten de tanıdığım Nurullah Abi’ye, “Herkesin tayinini çıkardın, bir beni bıraktın.” diye takıldığımda , “ Hocam sen daha burada mısın ?” demişti. Tayin evraklarımız karışmış meğerse.

Heyecanla eve geldim, eşime tayinimizin Alanya’ya çıktığını anlattım. Yıl 1989, aylardan Kasım. Bir perşembe akşamı, izin falan almadan bastım geldim Alanya’ya.

Merak ettiğim şuydu; “ Acaba, bu turistik yerde geçinebilir miydim?” Sabahtan akşama dek sokaklarda gezdim. Yıllardır merak ettiğim meşhur Tersaneye, iskeleden doya doya baktım. Yollarda acından ölen var mı (!) diye bakındım. Ekmeğin fiyatını, kiraların durumunu sordum. Komik gelebilir ama, bir turizm beldesinde daha önce hiç bulunmamıştım dolaysıyla da “ korkuyordum.”

Sanki dün gibi…. “ Onsekiz“ yıl olmuş!

Memurluk böyle işte. Yaşadığınız şehirden memnun kalırsanız – zorunlu haller dışında – oralı oluyorsunuz. Onsekiz yıl bu toprakların ekmeğini yedik, suyunu içtik. Hatırı hep olacak.

Bütün sosyal, ekonomik, kültürel ve siyasi yapısını turizme indekslemiş bu belde; mevcut arazi varlığını yanlış ve plansız kullanmanın ağır ve dayanılmaz faturasını ödüyor.
Tıpkı diğer turistik beldelerimiz gibi. Artan göç, okulsuzluk, alt yapı eksikliği, sağlık , ulaşım vb. hizmetlerin eksikliği veya kusurundan bahsetmiyorum. Bunlar için kafa yorulup tedbirler alınıyor.

Bana ağır gelen fatura, ağır ekonomik koşullar içinde; aile içi iletişimsizlik; sevgiye - ilgiye aç çocuklarımızın varlığı.

Nerede, nasıl yaşarsak yaşayalım çocuklarımız; bugünün de ortaklarıdır .