Aldanıyor muyuz?

Herşey yolunda, hiçbir problem yok. Hayat, yani yaşamak çok güzel derken yazdığım bu kelimelerde bunların birer kandırmaca olduğunu, düşünmemiz gereken şeylerden ne kadar uzak, gerekmeyenlerle ise ne kadar iç içe yaşadığımızı hatırlayın. Öyle değil mi zaten. Aslında taaaa babadayken baslayan, anne karnında devam eden ve doğumdan sonra gerçekleşen yaşam yolculugundaki bu büyük sır değilmiydi önemli olan. Bizleri bugünlere getiren anne baba mıydı yoksa onlara şevkat ve merhamet kanatlarıyla bizleri sarma, kollama duygusunu verip, bunu yapmaya bi nevi mecbur BIRAKAN mı?

Acaba düşünülmesi gereken, yediğimizde lezzet almayı, yuttuğumuzda ayakta kalmayı SAĞLAYAN mıydı? Duymamız gerektiği kadar DUYURAN, görmemiz gerektiği kadar GÖSTEREN miydi? Savunmasızca uykuda beklerken gecenin karanlığında bizi koruyan mı? Yoksa gerçekten düşünülmesi gereken O(c.c.) muydu. Küçük bir sıkıntıda bile "yardım eyle" diye yardım istediğimiz ve hemen yardım EDEN miydi. Mevlana Hazretlerinin; "Birgün içerisinde Allah (c.c.)'ı en az zikreden hayvan, eşektir. O da sadece 500 defa zikreder." buyurduğu fakat bizlerin bir kerede olsa hatırlama gayretinde OLMADIĞIMIZ mıydı? Cuma namazlarına, "Allah korusun, maşaallah, Allah artırsın, Allah bağışlasın"gibi söz ve dualara SIKIŞTIRDIĞIMIZ mı? Sahi sevgi neydi? Sevgiyi verenin yarattığına duyulan mı? yoksa verene duyulan AŞK mı? Cevabı çok basit. Ayşe' lere Fatma' lara aşk besleyenlerin adı ortada yokken Mevlana ların Hacı bayramların adı hala anılmakta ve kıyamet sabahına kadarda anılacak. Canım kardeşlerim hayatımız zannettiğimiz kadar basit, önemsiz değil. Hayatımızı anlamlı ve değerli hale getirecek olan, vaktimizi verdiğimiz şeylerin öldükten sonra bize yarayacak olanlarıdır. 20' sinde ölüpde 80' inde gömülenlerden olmamamız duasıyla. Rabbim cümlemizi Rahmetiyle ve merhametiyle ıslah (terbiyeedilmek, doğru yola iletilmek) eylesin. Allah(c.c.)'a emanet olun.