Aldığım en güzel anneler günü armağanı

Fransa'da Burcu Göker'in katıldığı keman yarışmaları ile ilgili anılarımı anlatmaya devam ediyorum. İlk sene Burcu'nun girdiği ikinci yarışma U.F.A.M yarışması idi. Yarışma Paris'te yapılıyordu. Uluslararası bir yarışma idi... Daha önce anlattığım yarışmada olduğu gibi Avrupa'nın birçok ülkesinden birçok yarışmacı katılıyordu. Son anda çıkan bir iş sebebiyle yarışma tarıhinde benim Paris'te olmam imkansızdı. Yarışma tarihlerinde ablası Burcu'nun yanında olacaktı ve yarışma hazırlıkları ile o ilgilenecekti. Bu olay beni çok üzdü. Bu yoğun dönemde onun yanında olmamak çok zordu. Yarışma aşamalarını  telefonla takip ediyorduk. Yarışmann son elemesi Mayıs ayında bir Pazar günü Parıs'te konservatuarlar Birliğinin binasında yapılacaktı. Burcu daha önceki elemeyi çok rahat geçmiş ve son elemeye kalmıştı. Yarışma sabahı  ben İstanbul'da Burcu'dan daha heyecanlı idim. O sabah erkenden kalktım. Çok guzel güneşlı bir mayıs sabahı... İçim içime sığmıyordu. Benım aşırı heyecanımı gören eşim, deniz kıyısında biraz yürüyüş yaparsak daha sakinleşeceğimi söyledi. İyi fikirdi. Hemen giyindik ve deniz kıyısına indik. Yürüyüş sırasında sokakların çok kalabalık ve insanların çok özenli giyinmiş oldukları dikkatimi çekti. Herhalde dedim herkes Pazar sabahı olduğu için bu kadar özenli giyinmişti. Burcu sabah erken çalacaktı ama sonuç ancak öğlene doğru belli olacaktı. Deniz kıyısında hızlı yürüyüş bana iyi gelmişti ama bütün aklım Paris'te ve Burcu'da idi. Bu heyecandan ve yürüyüşten zamanın nasıl geçtiğini anlamadım. Birara güneşin epey yükseldiğini ve daha çok ısıttığını farkettim. Tam ben saatin kaç olduğunu  eşime soracakken cep telefonumuz çaldı. Evden çıkarken heyecandan saat takmayı bile unutmuştum. Eşim telefonu açtı ve konuşmadan önce dinledi. Sessizlik  bitmek bilmedi. Telefondaki kimdi ve ne anlatıyordu. İnsanlar birkaç saniye içinde neler düşünüyor ve ne senaryolar yazıyor. O birkaç saniye içinde neler düşündüğümü ve ne senaryolar yazdığımı size anlatamam. Çok zor geçen birkaç saniye sonra eşim telefonu hiçbirşey söylemeden bana uzattı. Telefonun öbür ucunda  Burcunun sesini duydum. Anneciğim diyordu, anneler günün kutlu olsun, yarışmada süperior seviyesinde birincilik ödülü aldım. Birden aklıma geldi. O gün Mayıs'ın ikinci pazarı ve anneler günü idi. Biran  sokakların neden kalabalık olduğunu  ve herkesın niye bu kadar özenli giyindiğini anladım. Herkes anneler gününü kutluyordu ve ben heyecandan anneler gününü unutmuştum. Eşim de unutmuştu. Ama kızlarım unutmamıştı. Özellikle Burcu yarışmanın en büyük ödülünü o gün kazanarak bana ömrümde aldığım en güzel anneler günü armağanını vermişti. Ondan sonrakı senelerde de bir çok anneler günü armağanı aldım ama yılar önce aldığım o armağanı  hiçbir zaman unutmadım. O benim aldığım en değerli anneler günü armağanı idi. O armağanı aldığım andaki mutluluğumu anlatmaya kelimelerim yetmiyor.. Bana bu mutlulukları yaşattığı için Burcu'ya çok teşekkürler......