Aldım başımı gidiyorum

Ben gidiyorum, kaybettiğim için gidiyorum. Kötülerin elinde bütün kaleler, iyi insanları hep sürmüşler. Tecrid odalarına kapamışlar direnenleri.

Ahlak, malesef kimse anlamını bilmiyor, namus zaten kavram olarak bile kalmamış. Nasıl kalabilirim? Ben bu kadar zalimle nasıl tek başıma savaşabilirim? Hiç müttefiğim yok ki. Nasıl da neslimiz tükenmek üzere, işin daha acı yanı bizi koruyacak kimselerde yok. Hayatımız sona erdiğinde dünya onlara kalacak, aman Tanrım ne korkunç. Ben böyle bir dünyada nasıl çocuk büyüttüm ve kimlere bırakıp gidiyorum? Kimseye bir şeyler anlatamıyorum, beni sadece dinliyorlar, anlamak onları yaralıyor çünkü. Doğru yaşamak zor mu? Dürüst olmak saflık mı? Tek eşlilik enayilik mi? İyilik yapmak aptallık mı? Ben de bastım gidiyorum işte. Şok olduğum o kadar çok şey gördüm ve o kadar çok şey öğrendim ki şimdilerde hazımsızlık çekiyorum. Yok daha olmaz bu kadar demiyorum, olabilir daha neler neler olabilir. Sahte, sahte her şey sahte.