Alex, 'sekiz yıllık kariyer, üç dakikada yok edildi' dedi.

Hiç kimse vazgeçilmez değildir. Bu, Alex olsa bile. Önemli olan ekmeğini yediğiniz kurumdan zamanı geldiğinde iyi intibalarla ayrılma becerisini gösterebilme büyüklüğüdür.

Sekiz yıl Fenerbahçe Klübü ve seyircisi Alex'i, gerek futboluyla, gerekse naifliğiyle baş tacı yaparak futbol takımı kaptanlığına kadar yükselti. Bu büyük seyirci, çok az futbolcuya nasip olan heykelini Yoğurtçu parkına dikmekte bir beis görmedi.

Her spor dalında olduğu gibi, futbolda da belirli bir yaşa kadar performansınızı kullanabilir, takımınıza faydalı olabilirsiniz. Yaşınız ilerledikçe zirveden aşağıya doğru inmeniz kaçınılmazdır. Böyle oluncada doksan dakika forma giyme olanağınız ister istemez elinizden alınır. Kulübeye çekilebilirsiniz, yedek soyundurulabilirsiniz. Bu durum tamamen teknik direktörünüzün tasarrufundadır.

Siz futbolcu olarak, klübünüzün kurallarına, kaidelerine uymak zorundasınızdır. Klübün birlik ve beraberliğini bozacak hareketlerde bulunamazsınız. Ta ki klüple ilişkileriniz kesilene kadar.

 Twitter'da, teknik direktörünüz ve klübünüz hakkında ileri geri  twitler  atmanız hoş karşılanamaz. Gündem yaratma istekleriniz ise, beyninizin gerisinde ki düşünceleri gizlemek adına yapılmış olarak algılanır.

Roberto Carlos örneğinde olduğu gibi, klübede oturmak her futbolcuya zor geldiği bir gerçektir. Hele, hele yıldız futbolcuların buna hiç tahamül edemedikleri, göz önüne alındığında, Alex'inde Türkiye'den bir an önce ayrılmak istemesi doğal olarak görülebilir.

Yanlız, takip  ettiği yolun yanlış olduğunu bilerek!