Algı yönetimi, anlamak, algılamak ve yaşam

Yaşamak; nefes almaktır, hissetmektir, düşünmektir, akışına uyum sağlayabilmektir.

Yaşamın akışına uyum sağlayabilmek; durumu ortamı anlamak algılamak, pozitif iletişim ve davranışı becerebilmektir.

Bireyin sosyal zekasının en belirgin yansımasının; muhatabı, ortamı ve durumu anlayarak algılayarak davranabilmesi olduğunu gözlerken, bununda genel laboraturanın günün akışında bireyin muhatap olduğu kişileri ve ortamları olduğu gibi algılayarak davranması ve süreci sorunsuz sürdürmesidir.

Kimi muhatabını anlar ve ona uygun tavır belirler, kimi insan muhatabını anlamayarak ona ters tavır koyar ve kavga türer.

Kimi insan süreci algılayarak sormadan çözer, kimi insan algılamaz sora sora çözer ve işini zorlaştırır.

Birey girdiği ortama ben geldim, beni kabul edin diyebilir veya girdiği ortamı anlar uygun tavır ve pozisyon belirleyerek hareket eder. BU durum da bireyin, girdiği ortama kendini kabul ettirmesi mi doğru yoksa ortama göre tavır ve pozisyon alması mı doğrudur?

Ortama ben geldim gerçekçilik, ortama uyum sağlamak rol yapmaktır ama ne yazık ki günlük yaşam gerçekçiliği taşımıyor ve ortamın gerektirdiği rolü becermekte prim yapıyor.

Bir nevi yaşamın gerektirdiği rolü becermek gerçekçiliğe dönüşüyor.

ANCAK bütün bunları gözlememe rağmen ben rol kapmıyorum, realist olmaktan, objektif düşünceyi sorgulamaktan vazgeçemiyorum.

Rol kapmak mı? objektif olmak mı? hangisi doğru olduğu sanırım bireyin temel duygularına dayanmaktadır.

AYRICA; birilerinin başkalarının algısını istediği şekile sokmak için oluşturdukları atmosfere (eskiden empoze, prppaganda denirken şimdi) ALGI YÖNETİMİ denmektedir.