Alın yazısı denen çizgi

İnsan kaç kez yalnız uyanır sabaha

Hangi umutlar güneş öncesi doğar bende

Okuduğum onlarca kitap masamda

Kaç doğruyu kaç yanlışı taşır içinde

Hepsi de biraz beni anlatır

Hikâyeler farklı dilden olsa da

Duygular sarar küçük odamı

Okuyamadıklarım da var elbet

Onlar mutluluğu anlatır…

Ben zaten mutluyum

Ben zaten mutluluğumu yazdım

Ben zaten umutla baktım yarınlara

Ben yaşadıklarımı anlattım şiirlerimde

Ben aslında gecenin içinde ışığım

Hiç karanlık olmadım

Umutsuz kalmadım

Yıkılmadım

Sarsıldım ama düşmedim

Korktum ama kaçmadım

Durdum ama pes etmedim

Sevdim de sevildim de

Kimseyi üzmedim

Üzdüysem de özür diledim

Üzüldüysem de affettim

Kırdıysam gönül aldım

Kırıldıysam da unuttum

Ben hiç yalnız uyanmadım

Huzurla yattım

Umutla uyandım

Hayallerle süsledim sabahlarımı

Hedefler serdim yoluma

Bazen ıslak bir bulut oldum

Dolup taştım yalnızlığımda

Sonra gülüşüme kavuştum

Gökkuşağı çizdim her seferinde

Her sabah başka uyandım

Bazen sadece bir çocuk gibi

Şımarık yaramaz deli dolu

Gün oldu şair gözüyle baktım

Her şeye güzellikler kattım

Yuvam mutluluk atölyesi oldu

Sevgi yoğurdum gönlümde

Saygı serptim her köşeye

Merhametle boyadım duvarlarımı

Sabırla güçlendirdim kuşkularımı

Gözümü ufka dikip güneşler çizdim

Binlerce sıcacık nefesimle

Şiirlerimi onlarla süsledim

Duygularımı rüzgârlara anlattım

Kirpiklerimi özlemle suladım

Dudağımı güzel sözlerle açtım

Ve her sabah uyandığım da

Aynaya baktığımda tüm dostlarımı gördüm

Beni sevenleri hissettim

Bana değer verenleri selamladım uzaklardan

En sıcak Günaydınlarımı sevenlerime söyledim

Yüreğime vicdanlı olmayı öğrettim

Kendime verdiğim sözleri tuttum

Evden çıkmadan en son yaptığım şey

Anlımı açık tutup

Orada alın yazısı denen çizgiye

Daha çok sevgi

Daha çok saygı

Daha çok hoşgörü

Daha çok sabır

Daha çok şefkat

Daha çok merhamet

Daha çok vicdan

Daha çok şükretmek  

Ve her şey güzel olacak yazdım…

Yorgun Kalemim