Alkışlar ve biz

Bebeksin, en küçük bir hareketinle, alkışlanırsın.

İlk adımını atarsın, alkışdan neye uğradığını şaşırıp kalırsın.

ATTIĞIN HER ADIMDA, SANKİ DENGENİ SAĞLAR, ALKIŞLAR.

Okulun ilk günü, çantanı omuzuna atar atmaz, sevinç çığlıkları karışır alkışlara,

 hayatının her devresinde devam eder, gider bu alkışlar.

Yalansız alkışlanmak... KAÇ DERECE? KAÇ KURUŞ? KAÇ YIL? Bilemeyeceğim.

Ben de, milli günlerde, diploma törenlerinde veya özel durumlarda, yapmış olduğum konuşmalarda, çok alkışlandım.

Öğretmen oluşum, bana bolca alkış getirdi.

Emekliye ayrıldığım gün alkışlar ve gözyaşları vardı.

 ÇOCUKLARIMIZIN BAŞARILARINDA, VE DE MUTLU GÜNLERİNDE,

ALKIŞLARIMIZ GÖZYAŞLARIMIZA  ARKADAŞLIK ETMEDİ Mİ?

Ya o nutuklara kanıp da, yıllarca alkışladıklarımız?

Söz verip de, yapmadıklarını da, alkışlamamızı beklemiyorlar mı? Bekliyorlar.

BEKLEMELERİNİN  nedeni  ise, ALKIŞLANMA  ALIŞKANLIĞI.

Ben, artık alkışlamaya başlamadan önce, avuçlarımı yüzüme doğru çeviriyorum,

o aynada gördüklerim, bana yön veriyor.

Size gelince sevgili,  M.blog arkadaşlarım, hakikatten aranızda,

ALKIŞLANACAK ARKADAŞLAR, ÇOOK DİYORUM.

KIBRIS'IMDAN HEPİNİZE, SELAM VE SEVGİLERİMİ GÖNDERİYORUM.