Allah, Allah! Niçin okumuyorlar acaba?

"Tunceli’ye yöneticiler ‘yönetsin’ diye gönderilmiyordu" başlığıyla bir blog yazdım. Sabah baktım, sadece 11 kişi bakmış. Okuyup, okumadıklarını da bilmiyorum. Şaşırdım doğrusu. Yoksa biliyorlar mıydı yöneticilerin "Tunceli’ye yönetsinler diye değil, burunları sürtülsün, emekli olsunlar, kadroyu boşaltsınlar" diye gönderildiklerini. Askerler hariç tabi, sivil kurumlar için söylüyorum. Orada bir denge kurulduğunu, o dengeye uyum sağlayanların yıllarca ayakta kaldığını, uyum sağlamayanların tozla, duman edildiğini.

Ben sadece bir eğitimci olarak bulundum Tunceli’de. İşin derinliklerini bilmem. Bir çok asker yazdı doğuyu. Oralarda görev alan valiler konuştu. Siyasetçiler konuştu.

Bir de hasbelkader o yörede il milli eğitim müdürlüğü yapmış birisi olarak ben de yazayım oraları, dedim.

Hani derler ya "iki akıl bir akıldan üstündür" diye.

Amacım, ortak aklın bulunmasına hizmet etmekti.

Açıkça söylemem gerekirse, eğer orada nefes almamışsanız, söylenene bakarsınız.

Söylenenler, herkesin kendi penceresinden gördüğüdür.

O zaman güvendiğiniz birisinin kendi penceresinden gördüğüdür söyledikleriniz ora hakkında.

Oraya bakışım, kendi bakışım değilmiş, bunu ancak oraya gittiğimde anladım.

Daha yaşım elli bile değil. Genç emekli müdürüm sizin anlayacağınız. Arkadaşlarım kahvede oyun oynuyor, beni de davet ediyorlar ama gitmiyorum.

İlla da müdür olmam gerekmez. Ben eğitimciyim ve eğitimcilikten emekli olmaya da hiç niyetim yok. Bu memleket bizim. Memlekete böyle de hizmet edilir.

Ben yazacağım; okusanız da okumazsanız da.
Belki okuyan olur.
Okuyup anlayan, olur.
Anlayıp, uygulayan olur.
Böyle gelmişse böyle gidecek değil ya.