Allah için düşünün bir...

Allah için, ölmüşlerin hayrı hatırası için, dirilerin hatırı, selameti için, siz hiç düşünmez, akıl etmez misiniz, ateş bulunduğunuz yeri yakmaya başladığında, öç peşinde koşan, kargaşa içinde yaşayan ve ateş altında kalan bir toplumun hali nice olur diye.

Düşünün bir, bir toplum ki cinnet toplumu olmuş! Hayatın orta yerinde çılgın ve karanlık ruhlar!

Ölüm makineleri orada burada dolaşmakta, “sağ salim geri dönenler” ölümden sıyrılan hayatlarıyla kirlenmiş ruhlarıyla kentlerde, evlerin içindeler. Ölülerin gölgeleri de hayatın üstünde, uluorta gezinmekte. Maazallah, insanlar birer birer yahut topluca cinnet getirmiş, birbirini boğazlıyor.

Ruhlar savaşçı, kan dökücü olmuş. Gündelik hayatın bir parçası haline gelen şiddet, doğası gereği karşı şiddeti ve yeni şiddet dalgaları doğurmuş. Vahşeti görenlerin, yaşayanların benliği parçalanmış, tanıkların kişiliği zedelenmiş. Kalpler körleşmiş, ruhlar kirlenip kimlik, kişilik bozulmuş.

Herkes kendini kahraman sanmaya başlamış, bir başkası için yargıç olmuş; kısasa kısas, misliyle ceza (mukabelebilmisil) düsturu bir kenara atılmış, yargılama, mahkûm etme, infazı gerçekleştirme tek tek bireylerin eline teslim edilmiş, adalet bireyselleşmiş. Her birey bir diğerini cezalandırmayı, yok etmeyi doğal bir hak olarak görmeye başlamış.

Buna karşı çıkılmaz, dur denilmez olmuş. Suçlular yargılanmaz, hesap vermez olmuş. Silahlar susmaz, susturulmaz olmuş. Kardeş kardeşi vuruyor, kan gövdeyi götürüyor.

Bir arada var olmak bir yana bırakılmış, herkesin günü geldiğinde mutlaka terk edeceği fani dünyayı kardeşçe, eşitçe yaşamak, paylaşmak unutulmuş;

vicdan, merhamet kaybolmuş, dinden imandan çıkılmış;

   Kitap terk edilir bir şey olmuş, Allah akla gelmiyor, Peygamber hatırlanmıyor,

   böylelikle nice olur haliniz bir düşünün. ...