Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

15 Aralık '08

 
Kategori
İnançlar
 

Allah inancı

Allah inancı
 

..


Nasıl zordur bazı şeyleri çocuklarımıza açıklamak. Bazen öyle şeylerle karşımıza gelirler ki;neyi nasıl izah edeceğimize şaşar kalırız. Böyle bir gündü o sabah benim için. 2.sınıfa gitmekte oğlan 8 yaşında ki oğlumu kahvaltıya kaldırdım, birlikte güzelce kahvaltı ediyorduk, yumurtası, sütü birde olmazsa olmazlarından Nutellası vardı masada. "Birazdan servis gelecek hadi çocuğum biraz hızlanmalısın" dediğimde o an için beni duymadığını farkettim. Dalgındı, biyandan kahvaltısını ediyordu ama dalgındı. Belli bişiler düşünüyordu ama sıkıntılı olduğu gözümden kaçmamıştı. Üstüne gitmedim nasılsa duramaz söylerdi. Nitekim; söze giriş yaptı " Annecim çok utanıyorum ve çok üzülüyorum hemde korkuyorum ama bişi söylicem sana" hazırlıklı olmama rağmen irkildim yinede. Evet ama hızlan bu arada dememle ağlamaya başladı. Yine üstüne varmak istemedim ancak çok da meraklandım. Devam etti gözyaşları içinde, ben dedi annecim Allaha ne inanıyorum ne de inanmıyorum, süt bardağını bi tarafa çekti nutella kavanozunu ondan biraz daha açığa bıraktı aynı mesafede yumurtalığı koydu. Şokella kavanozu tam ortada kaldı yumurtalıkla süt bardağına eşit mesafede. Bukadar inanıyorum, bu kadar da inanmıyorum annecim diye itiraf etmenin zorluğuyla hıçkırıklar içinde konuşmaya devam etti, eğer dedi gerçekte varsa Allah, ve beni duyuyorsa çok üzülüyordur şimdi dimi annecim dedi. Ama ben onu görmediğim için inanamıyorumda.

Bir an çok panikledim nasıl izah edeceğimi hızlı düşünerek ve bir yandan o dar zamanda(servisi gelmek üzereydi), nasıl ikna edeceğimi bilemedim. Ben çok itikatlı biriyim, ve böyle bişi benim canımı çok sıkardı o şekilde okula yollamış olsaydım. Yine üzerine gitmeden lafını kesmeden sonuna kadar dinledim. Konuşması bittiğinde benden bişiler bekler gibiydi, kızacağımı, üzüleceğimi, küseceğimi, yadırgayacağımı, yada nasıl ikna edeceğimi bekler gibi..
O anda aklıma bişi geldi hani derler ya ampul yandı kafamın içinde:)) aynen öyle oldum. Dedim'ki sadece görmediğin için'mi inanmıyorsun? Evet annecim dedi, madem var niye görünmüyor? niçin göremiyoruz. Gülümsedim sadece. Servis geldi o sırada kornaya bastı aşağıdan, ve oğluş apar topar çantayı sırtına taktı tam sarılacak öpecekken ben uzak durdum kapıdayız o esnada, ne oldu ??? dedi, öpmeyecek misin beni? Hayır dedim buna gerek yok ki niçin bunu yapıyoruz her sabah? Seni seviyorum sen beni sevmiyormusun annem bunları söylediğim için?? Devam ettim sevmek ne demek? Sen beni nasıl seviyorsun inanmıyorum ki, "neden amaa inanmıyorsun ben seni çok seviyorum annnemmmmm" diye başladı yine kapının eşiğinde ağlamaya. Göster o zaman inanayım dedim nerde sevgin uçuyormu? Havada mı? Yerde mi? Gökte mi? Göster inanacağım görmediğimiz şeylere madem'ki inanmakta zorluk çekiyorsak, ben sevgine inanmıyorum buda benim tercihim dedim.

Bak sen nasıl ağlamaya başladın sevgini göremediğimi söylediğim zaman annecim dedim nasıl üzüldün bak yavrucuğum. Bir an kaldı kapıda, servis hala kornaya basıyordu, ve biranda sarılıverdi kocaman Allahımı da çok seviyorum senide annem diye. İnanıyorum ve bidahada onuda senide hiç üzmeyeceğim. Hıçkırıklara boğuldu o an. Ama varsın ağlasındı, varsın servis kaçsın beklemesindi, varsın okula o gün gidemeyiversindi. Yeter ki ikna olup rahatlasındı, tek derdim buydu. Dakikalar birbirini kovalıyorken anne oğul birbirimize sarıldık. Birdaha da bu konu hiiiç açılmadı.

Düşünüyorum da; "EN GÜZEL ÇAREYİ İNSAN , EN ÇARESİZ KALDIĞI ANLARDA BULUYOR"

 
Toplam blog
: 4
: 1426
Kayıt tarihi
: 12.12.08
 
 

38 yaşındayım, iki oğlum var 19 -12 yaşlarda. Ev hanımıyım. Büyük oğlum Amerika Newyork' da uluslara..