- Kategori
- Şiir
Almış başını gidiyor
Bak şu densiz nefsin şeytanın işine
Zengin fakir demeden peşine düşmüş gidiyor
Yalanı düşüşü görmeden görenler gidiyor
Ömrü yok edene sonunu bilmez bakışlar,
almış başını gidiyor
*
Ne saygı kalmış ne edepli bakışlar
Nefsine uymuş kimseye uymaz artık o başlar
Gül bahçesinde ötmüyor artık seherde bülbüller
Bülbül gülüne küsmüş gidiyor
Gönüllerde sevgi kalmamış insanlık ölüyor
*
Kimisi nefsine kul olmuş gidiyor
Kimisi para pul derdine düşmüş gidiyor
Kimisi hırsına yenilmiş koşmuş gidiyor
Kimisi de ne olduğunu bilmeden kopmuş gidiyor
*
Dostluk sevgi vefa yok olmuş
Sevgi merhametim yerini kin nefret almış
İnsan dediğin başına ne belalar sarmış
Sarılacak gönülleri utanmadan yıkıyor
*
Kimse yok mu bulsun bunun çaresini
Gönüller yıkılmış sarılmaz yarası
Ne diyeyim ki söylenecek laf yok baş belası
Ayrılık kin gönlümüzde yara açmış bekliyor
MEHMET ALUÇ
ANKARA SİNCAN