Altı Mayıs anısına

Sorgulandım;

Gençliğimle; düşüncelerimle yargılandım

Yüreğimle, özümle, içimdeki devrim ateşiyle yandım

Cam kırıkları gibi dağılan bir ülkede, sesim gür çıktığından sanıklaştırıldım

Oysa hayallerim vardı benim…

Ülkem adına, içimdeki devrim aşkına, yüreğimdeki sevdalıma

Söyleyecek daha milyonlarca sözüm vardı..

Emekçinin, köylünün, garibin, fukaranın hakkına sahip çıkacak gücüm vardı

Korktular mı bilmem!

Bu yüzden hüküm giydirildim…..

Susmadım; özgürlüğüm canımdan öte geldiğinden

Konuştum… Hükümlü olsam da konuştum…

Başka türlü susturamayız dediklerinden midir bilmem!

İdam sehpalarına cellatlar eşliğinde uğurlandım…

Şimdi mevsim bahar…..

Oysa yaşanılası ne baharlar vardı….

Gonca gonca açan çiçekler arasında saklanan özgürlüğüm vardı…

Yalnız ben mi! Yalnız biz mi!

Aydın yüzlerin sahipleri, şairler yargılanıyordu

Şiirler susturulmuş,

Elimizden düşmesin dediğimiz, emek verdiğimiz kalem kırılıyordu…

Her şey bir bir yasaklanıyordu…

Suçum ağır olmamasına karşın, boğazıma bir ilmek dayanıyordu

Ben bir gün öleceğimi biliyordum

O gün, bu gün mü olmalıydı onu bilmiyorum
Havada güneş var mı onu dahi bilmiyorum

Henüz yirmili yaşlarında bir ben

Karşımda yaşımın iki katı kocaman adamlar

Benden korkmuş olmalılar değil mi?

Yoksa böylesi bir düşmanlık ifadesiyle sevinmezlerdi.

Asılacak olsam da vazgeçmedim ki düşüncemden…

En ağır işkencelerde kalsam da söndürmedim içimdeki devrim ateşini

Şimdi mevsim bahar…..

Susmayacak yüreğimle selamlıyorum sizleri…

Ben ölmeye değil, devrim ateşleri yanan yüreklerde yaşamaya gidiyorum…

Şiirlerin yasaklanamayacağı bir ülke için savaştım

Şimdi bayrağı sizlere emanet ediyorum…