Alti yillik basketbol yasami

Kizim ozel okula baslayinca (orta okul ve lise birlikte ) baska olasiliklari dusunmeksizin basketbol grubuna girdi . Buyuk siniftaki ogrencilerle birlikte sayilari yaklasik otuz kisi idi . Hata yaptiklarinda azarlayan disiplinli bir hocalari vardi . Ast ust iliskisi onemli idi . Bazan benim dedigimi degil bir ust siniftaki SENPAI denilen kisinin kisilerin sozlerini dinlerdi . Orta okulda iken asil takima pek giremedi .

Liseli olunca bazi arkadaslari ders calismayi on plana alinca epey fire verdi takim . Ve sonucta dokuz kisi kaldilar . Yukleri daha da agirdi bu kez ama yilmadan sabah ve ders sonrasi antremanlari kacirmadilar . Yasadigimiz yer okula trenle 45 dakika uzaklikta ama erkenden kalkip dusunu alip gitti yuksunmeden . Yasaminda hic olmazsa bazi seyleri duzenli yaptigi icin mutlu idim . Ama odasini toplayan bendim . Ozellikle lise sona gelip universite konusu da olunca daha bir zorlasti hersey . Hem ders hem basketbol calismalari .

Gecen hafta sonu Osaka da dorduncu olan guclu olan bir takimla maclari vardi . Yenildiler ama ilk defa bu asamaya kadar geldikleri icin mutlu idiler . Simdi artik takimda degiller lise son sinifi ogrencileri . Basketbolla iliskileri bittigi icin cok uzgunduler agladilar ve bizi de aglattilar .

Mac sonrasi tum arkadaslari anneler ve ogretmenleri yemege gittik . Yemek sonrasi ayrilik konusmalari ve yine goz yaslari ...

Simdi universite sinavi icin kollari sivamak gerekiyor umarim istedigi bolume girebilir.

Bu alti yil icinde o da buyudu ben de onun sayesinde basketbolu sever oldum. Arkadaslari ile kurdugu guzel iliskiye imrendim. Kiskanclik olmaksizin birlikte cabaladilar cunku herkes kendi yerini ve ne kadar yetenekli olduklarinin bilincinde idiler. Biz buyuklere ornek oldular. O nedenle gurur duyuyorum kizimla ve arkadaslariyla ......