Altıklar 1: Biraz kan yeter

İrem bağı burası; sahil, yamaçlar
Nineler, dedeler dağda bahçede
Daffodiller, papatyalar her yerde
Her yerde engerek yılanları
Her taşın altında onlar var
Güzelliklerin ötesinde, yalanlar var.

Kısmet. Neye. Kime. Durgun. Durağan.
Uzaktan uzağa bakışmalar, düşünmeler
Nayır. No’lamaz gibi şeyler mırıldanıyor
Olmaz ya..Fatmagül mü bu..Her şey gerçekdışı
Hiçbir şey hayat kadar gerçek olamaz
Hayatın gerçek olduğunu kimse anlayamaz
Ancak gözyaşları belirtir içindeki sancıyı.

Çıkıp geliyor sırtları aşıp, tepeleri de
Kafamı ütülüyor ağır sözcükleriyle
Tank mı bu, yoksa, paletlerin izleri mi
Nereye havalanıyor ağır ağır omuz başlarından
Yani ahlaksız bir girişim mi bu, sınır ötesi
Gerisi sana bağlı; ölmeye mi geldin, yaşamaya mı?

Vazgeç Beşiktaş’tan geçmekten; Ortaköy’e inmekten
Galata Köprüsüne çıkma; adamın kafasını bozma
Zaten her şey belalı, her köşe başı tutulmuş
Bir de sen ters gitme, yapma bunu
Nasıl olsa bu işi bitecekti; sonumuz belli
En iyisi hacamattan olsun, birazcık kan yeter.