Altın günleri

Eskiden kadınlar gün yapardı, hala var mı bilmiyorum. Evlerde toplaşıp börek, çörek, çay, kısır ve daha bir ton yemek eşliğinde bir güzel çenelerini çalıştırıp stres atarlardı. Bence kadın milletinin erkeklere göre en avantajlı tarafı da bu. Erkek içine atıp atıp 60 yaşında kalp krizinden öbür dünyayı boyluyor, kadınsa dışa vurup vurup, ağlayıp, zırlayıp, bağırıp, çağırıp stresini atıyor, sonuçta da uzun yaşıyor, benim tezim budur. Valla ben annemin eve gelen arkadaşlarından bilirim, saatlerce ne konuşurlar o kadar, anlamam ama vallahi mükemmel bir stres atma yolu yani. Hele ki yalnızlaşan çağımızda müthiş bir sosyalleşme şekli. Yalnız bu kadın toplaşmalarında çok bomba bir nokta gözüme çarptı. Şimdi şöyle bir durum oluyor. Mesela 6 kadın bir salonda oturuyorlar. Genelde olması gereken nedir, bir kişi konuşur diğerleri dinler sonra başkası sözü alır ve devam eder falan filan. Ama bizim Türk milletinde böyle bir şey olmuyor. Bir salona giriyorum ki ağzı kapalı karı yok. Hepsi ayrı telden bir şeyler söylüyor ama kim kimi dinliyor hiçbir şey anlamıyorum. Vıdı vıdı vıdı hepsi ayrı vıdılanıyor ama kimse kimseyi dinlemiyor çok komik. Bir uğultu ki sormayın, apartman inliyor. Kimse kimseyi dinlemese de hepsi birbirine “tabi şekerim. Aynen öyle, haklısın tatlım” falan gibi tepkiler veriyorlar. Geçen gün anneme sordum nasıl anlaşıyorsunuz diye ama sanırım o da işin bu tarafını hiç düşünmediğini fark etti. Aaa ne demek nasıl anlaşıyoruz ayol, konuşuyoruz işte dedi” ama eminim ki hiçbir şey anlamadığının farkında olsa dahi onlar için önemli olan içlerini dökmek. Sonuç olarak dedikodu her şekilde faydalıdır diyorum ve sizlerden de kadın günleri izlenimleri bekliyorum.