Altın hızma Mülayim

Türküler bizi can evimizden vurmazlar mı?

Bazı türküler vardır, sebebli sebepsiz hatta siz farkına varmadan dudaklarınızdan dökülür.

Buna sebep bazen bir beyaz kuş, bazen bir koku, bazen bulutların halleri, çiçeklerin kokusu, samimi bir gülümseyiş!

Bazen de bir bakış, rüzgâr, güneş olabiliyor.

Siz aklınıza, dudaklarınıza veya sesinize emir vermeden, dudaklarınızdan dökülen ahenkli kelimeleri çok sonradan fark edersiniz… Ne gariptir ki, türkünün sözleri sizi ya hüzünlendiriyordur, ya heyecanlandırıyordur, ya da bir sevdiğinizi anımsatıyordur.

Belki yıllar önceden bir sahne! Sizin okuduğunuz şarkı, türkü her ne ise onun kelimelerinin arasında ya da bitiminde gözlerinizin önünde canlanıyordur.

Ve yürekten dersiniz ki:

“Sen terle ben sileyim.”

Bu nasıl bir sevdadır, Yarabbi…

Bu türkü beni her zaman çok etkilemiştir.

Sevdiğine söylediği sözlerin güzelliğine bakın.

İstermisiniz birlikte şöyle bir inceleyelim.

Altın hızma Mülayim- Hızma burna takılan küpe, belli ki sevdiğinin burnunda hızma var, seven onu da sevmiş söze ondan başlamış. Hızma altın olunca:

Altın hızma müliyam– demiş. Sonra da dileğini söylemiş.

Seni haktan dileyim- Haktan dileyecek tabi. Sevdiğini Allah’dan diliyor. İçi ne kadar dolu ise yalvarıyor. Seni haktan diliyorum diyor.

Havada sıcak mı sıcak, anlatıyorda:
Yaz günü temmuzda- Temmuz en sıcak olan ay, sevdiğini hayal ediyor Temmuz’un sıcağında muhakkak ki terleyecek. Ne diyor:
Sen terle ben sileyim… Yarabbi dileğe bakın.

Ne kadar masum, ne kadar sevda kokuları içinde, ne kadar sade, güzel ve yürekten bir istek… Duygulanmamak, düşünmemek, hissetmemek ne mümkün!

Bazı türküler sizi bam telinizden vurur.

Bazı türküler sizin içinizi acıtır.

Bazı türküler sizi alır yanında götürür

Bazıları ağlatır, bazıları boğazınıza bir yumruk gibi gelir oturur.

Marifet onu size aktarabilen bu sözleri hissedip te yazanda…

Marifet onu can kulağı ile dinleyip anlayana,

Marifet bu türküye sana hediye eden; söyleyenle müzisyenlerde,

Marifet yüreğine bu türküyü beyaz küçük kır çiçekleri gibi serpen sevdiğinde…

Bu türküyü bizlere armağan eden, nur içinde yatsın, Abdurrahman Kızılay’ın kim olduğunu öğrenelim.

Abdurrahman Kızılay,

(d. 1 Temmuz 1938, Kerkük- ö. 12 Aralık2010, Ankara),

Kerkük'lü bir Türk Halk Müziği sanatçısı ve bestecisidir.

İlk ve orta öğrenimini Kerkük'te tamamlamış ve müzik eğitimi için Ankara'ya gelmiş ve Ankara Devlet Konservatuvarı Kontrbas Bölümü'nden mezun olmuştur.

1974'te Türk vatandaşlığına kabul edilmiştir.

Ses sanatçısı, udvirtüözü ve söz yazarıdır.

Türkiye'de "Altın Hızma Mülayim" adlı türküsü ile tanınmaktadır.

Kerkük türkülerini tanıtırken aynı zamanda Kerkük bölgesinin ve Kerkük'teki Türk varlığının yaşadığı sıkıntıların da Türkiye'de duyulmasını sağlamıştır.

Kerkük'te yaşananları Dünya çapında da duyurmaya çalışmıştır.

Asıl adı Abdurrahman Ömer İbrahim olan Kızılay'a uzun yıllar Kerkük Kızılayı'nda gönüllü olarak çalıştığı için Kızılay soyadı önerilmiş ve kendisi de bu soyadı kabul etmiştir.

Hayatı boyunca Avrupa'daki birçok ülkede ve ABD'de konserler veren sanatçı son olarak da Türkmeneli Televizyonu'nda "Dost Bağının Bülbülleri" adıyla bir program hazırlamaktaydı.

Sanatçı, 2002 yılında Mehmet Özbek ile 'Mum Kimin Yanan/ Kerkük Türküleri' adlı bir albüm yapmıştır.

Abdurrahman Kızılay 12 Aralık 2010 tarihinde Ankara'da Özel 29 Mayıs Hastanesi'nde solunum yetmezliği nedeniyle tedavi görürken 72 yaşında vefat etmiştir.(alıntı)

Türküler bizi biz yapan müzik parçalarıdır.

Ben her türküde kendimden veya çevremden çok şeyler bulurum…

Beni çok etkilerler…

Nazan Şara Şatana

Altın Hızma Mülayim

Altın hızmv Mülayim
Seni haktan dileyim
Yaz günü temmuzda
Sen terle ben sileyim

Gün gördüm günler gördüm
Seni gördüm şad oldum

Altın hızmav incidir
Gömleği nar içidir
Menim lal olmuş dilim
Ne dedi yar incidir

Gün gördüm günler gördüm
Seni gördüm şad oldum

Altın hızmav dudağa
Yaraşır al yanağa
Gel yârim görüşelim
Ben gidirem irağa

Gün gördüm günler gördüm
Seni gördüm şad oldum

Altın hızmav Arabî
Lebleriv gül şarabı
Uzağ yoldan gelipsen
Kuvvat olsun Çelebi

Gün gördüm günler gördüm
Seni gördüm şad oldum

Abdurrahman Kızılay - Kerkük