Amaaaaan!...

Kahvaltı sonrası suyu kontrol ederken......kafayı, tam karşıdan o tahta çıkıntıya çarpmak garip bir hoşluktu doğrusu, dosdoğru.

24 saat, 48 saat ben şimdi bu kafa çarpıntısıyla yaşarım.

Deniz gibi. Hangi deniz bu, okyanussuz kalan mı?

Takıntılı bir adamsın. Başına bir şey gelmeye görsün....Tekrar tekrar yaşarsın o ve ona benzerleri. Biz hüzünleri daha daha daha severiz.

Kesin okyanus var aramızda.

Yine mi tren?!

Tren mi bana yapıştı ben mi trene tartışılır. Çık aradan, aramızdan tren!...Ne tartışacaksın kardeşim, bin git! Yok yok, çabuk in,in çabuk!...

Senin bir okyanusun var.

Yaşı elli sınırında bir adam, işte karşımda, trende, yaşı yine oralarda iki kadından cama yakın oturanı ara ara...

O da onu kesiyor gibi...

Ben de hepsini mi...

Adamın kafası bir sağda, bir solda. Kadınınki hep solda. Diğeri düz, dümdüz bakmakta. Burdan bir şey çıkar mı?

Ney?

Amaaaaan!....

1. Not: Elleri ceplerinde yürüyordu adam....Karşısına o şişenin o kapağı çıktı....Sağ ayağıyla adam vurdu kapağa, ardından sol ayağıyla...Mutluydu şişe ve şişenin kapağı ve adam; mutlulardı.

2. Not:

Şişe kapaklarıyla
yapılan
maçları
hep sevdim
ben
genelde yenilmiş
olsam bile.

Ş.Y.