Amaç sokakları köpeklerden kurtarmak değil, köpekleri sokaklardan kurtarmak olmalı

Sokak köpekleri konusuna bakış açısı “sokakları köpeklerden kurtarmak” şeklinde. Bu pis hayvanlar sokakları kirletiyorlar. Hastalık bulaştırıyorlar. Görüntüyü bozuyorlar.

Tamam ama biraz da hayvanlar açısından baksak. Ne yapabilirler? Belediye zehirlesin, kısırlaştırılsın, şehrin dışına sürülsün, bir dereye atılsın…

Benim hayvanlarla ilgili yazdığım yazılarda vurgulamaya çalıştığım asıl konu “Hayvan neslinin sorumlusu kim?” Hayvan neslinin bir sorumlusu yoksa bırakalım ne halleri varsa görsünler. Ama bu sefer de onlardan yararlanamayız. Artı sadece işimize gelen hayvanlara/yararlandıklarımıza bakıyoruz. Kutsal kitaplarla/kanunlarla hayvanlarla ilgili bize bir görev verilmemiş. Bunun anlamı hayvanlara istediğimiz gibi davranabiliriz.

Ama görünen o ki hayvanların sorumluluğu biz insanlara verilmiş. Bu durumda ülkelerin kanunlarında bir “hayvan yasası” çıkarmaları gerekiyor.

“Köpekleri sokaklardan kurtarmak” amacının hem gerçekleşmesi zor hem de bu konuda fazla seçenek yok. Parklarda köpek kulübesi sokak köpeklerine pek fazla faydası olmayan fantezi gibi. Barınaklar da aslında köpek yaşamı için ideal değil. Adı üzerinde barınma ve korunma. Oysa köpekler birer canlı ve bizim gibi hayatın içinde yaşamaları gerekiyor. Kerim Korkut düzenlerinde olağanüstü hayvan yaşam projeleri var. Sokak köpeği diye bir şey olur mu? Tıpkı sokak çocuğu gibi. Nasıl çocuklar sokaklarda yaşayamazlarsa köpekler de yaşayamazlar. Karnımız doyunca yetiyor mu? Köpeğe de karnının doyması yetmez.

Dağlara geri götürelim, eski vahşi hallerine geri dönsünler. Biz de bir zamanlar vahşiydik, evcilleştik. Bizi de ilk çıktığımız mağaralarımıza götürsünler o zaman!