Aman ne kardeşlik

Ben bilirim ki kardeş aynı anne ve babadan olur. Acaba teknoloji ile birlikte kardeşlikte değişti mi, ARAP benim nerden kardeşim olur, hiç düşündünüz mü nerden,

Taksim meydanında sürü ile var bu kardeşlerden meydanda aynen hamam böcekleri gibi,  fıldır, fıldır dolanıyorlar, sadece bir çift göz görebilirsiniz, gözünde RANBAY gözlüğü de eksik değil, ancak sigara içmeyi ihmal etmiyor, peçeyi kaldırıp bir fırt çekiyor, sonrada peçe pencere gibi kapanıyor. Bre öleceksin içerde dumandan, başının etrafından dumanlar yavaş, yavaş çıkıyor. 

Bir kısım kardeşler de başını kapatmış, pantolon BLUJİN dapdaracık, her yer meydanda, kolların yarısı açık, salına, salına giderken de etrafı süzmeyi ihmal etmiyor. Gözlerde kömür karası sürmeler, tırnaklarda ojeler, be ALLAHIN,  mübarek kulu ya tam kapan yada tam açıl, ha anladım bu kardeşim ne yapacağını şaşırmışlardan.

Bir kısım kardeşlerim, hani erkek kardeşlerim, giymiş üstüne bembeyaz yerlere kadar bir giysi, içinde iç çamaşırı yok, rüzgar estiğinde elbise üstüne yapışıyor, her yer belli. Yani her yer bizim Arap kardeşlerin bedeni. Onların kadın saçından abdestleri kaçıyorsa benimde bunları gördüğümde abdestim kaçıyor.

Sabah olduğunda Taksim meydanını görseniz kendinizi bir çöplük tarlasında bulursunuz. Neden mi bu kardeşlerim bütün gün ve gece ellerlindeki su şişelerini, yedikleri yemeklerin kağıtlarını hatta çocukların altlarını değiştirdikleri bezlerini bile, oldukları yerlerde döke, döke gezmişler. Çimenler bu görüntülerden çimenlikten çıkmış vaziyette.

Şimdi soruyorum, bunlar mı benim kardeşlerim,  isteyen alabilir bu kardeşlerden ama ben almayayım kalsın, BEN İSTEMİYORUM BÖYLE KARDEŞLERİ. Gitsinler,