Aman Ölüm Zalim Ölüm, Üç Gün Ara Ver

“ÇALIN DAVULLARI…
ÇAYDAN AŞAĞIYA…
AMMAN MEZARIMI KAZIN
BRE DOSTLAR BELDEN AŞAĞIYA…”

Her 10 Kasım’da bu türküyü dinliyorum…
Düşünüyorum, gencecik yaşında bu türküyü dinlerken ne hissetti?

“KOYUN SULARIMI ..
KAZAN DOLUNCAYA…
AMMAN, ÖLÜM ZALİM ÖLÜM…
ÜÇ GÜN ARA VER…”

Mücadele ile geçen hayatının her nefesinde o nasıl bir iradeydi ki? Asla pes etmedi…

“AL BAŞIMDAN BU SEVDAYI…
GÖTÜR YÂRE VER…”

Aşkını, hikâyesini bilsem de bilsek de…
Ne kadar azmetmiş olsam da, olsak ta izinden gitmekte…
Neyi ne kadar başardık?

“SELANİK İÇİNDE SELAM OKUNUR…
SELAMIN SEDASI BRE DOSTLAR CANA DOKUNUR…”

Acıyla doluyor içim;
İsmini küfür gibi söyleyen insanları duydukça…
İçim acıyla doluyor onu  malzeme yapan saçma sapan adamları dinledikçe…

En safından memleket aşkını…
Ta içinde ciğerinde duyan ben!
Hiçbir şey yaptım mı bu memleket için!

Ahhh her 10 Kasımda içim acıyla doluyor…
Yapmadıklarım, yapamadıklarım içim…

“GELİN OLANLARA KINA YAKILIR..
AMAN… AMAN ÖLÜM ZALİM ÖLÜM ÜÇ GÜN ARA VER…
AL BAŞIMDAN BU SEVDAYI…
GÖTÜR YÂRE VER…”

Bu gün 10 Kasım…
Bu gün sorgulama günü…
Bu gün  kendine, derinlerine  bakma günü…

Acıysa?
Çek çekebildiğin kadar, vatanın için yapamadıklarına…
Yeteneğin varken,
Zekân varken…
İçinde sevdan varken…

“AMAN ÖLÜM ZALİM ÖLÜM ÜÇ GÜN ARA VER…
AL BAŞIMDAN BU SEVDAYI…
GÖTÜR YÂRE VER…”

Velhasıl layık değilim sana…