Amerika'dan Özgüven İthal Edelim.

Pazar sabahları ailemizin vaz geçemediği TRT 1 de yayımlanan Amerikan  kovboy filmi...

Orada görülen,  Amerikalıların özgüvende oluşları...

Nedeni  düşünüldüğünde;

Orada kabullenilmiş ve halkının yaşama düzeni ile uyum sağladığı  bir sistem var.

Kurallar ihlal edilmiyor, yasalar aynen uygulanıyor.

Örneğin vergiler...

Halk kazancı oranında vergisini ödemekte,  ödemeyene ceza var  af yok...Ödediği vergilerin nerelere harcandığı bilgisinde. Öğrenmek istediğinde sorma hakkına sahip devleti de cevaplıyor. Sağlam bir yapılanmanın oluşturduğu rehavet ve güven duygusu onlarda özgüven fazlalığı yapıyor.

Devletin halkına, halkının da devletine güvenmesiyle yarınlarından emin tasasız ve sorunsuz  bir yaşam içinde oluyorlar.

İster-istemez kıyaslayarak ülkemiz durumu geldi düşüncelerimize...

Hangi düşüncelerinin ışığında bilinmez ama  halkımız gelirlerinin vergilerini ödemekte imtina ediyorlar.Tasarruf ve kemer sıkma halktan talep edilirken basından öğrenilebildiği kadarıyla tasarruf yöneticiler tarafından hiç uygulanmıyor hatta israf  haberleri halkta olumsuz yankılara sebep olurken halkın bilincinde yarınların belirsizliği endişesi oluşuyor ve halkımız kendi geleceğini kendisi belirlemek isteğine yöneliyor. Bunun için para ve altın olarak değerlerine sahip olmaya çalışıyor.

Bu durum bir güvensizlik belirtisidir, halkımız ile devletimiz arasında karşılıklı güven zaafiyeti oluşursa   sorunlar daha da çoğalacaktır. Nitekim işsizlik artmakta, istatistiklere göre beyaz yakalıların %25 i işsiz...Gelirler arası uçurumlar sonucu,  halkımız  borçlarıyla  ve icra işlemleriyle uğraşıyorlar.

Moral ve yaşama sevincini kaybetmekte olan halk ne yapacağı konusunda kararsız. Durumu iyi olanlar ülkeyi terk etmeyi kendileri ve aileleri için çözüm olarak görüyorlar ki bu da tasvip edilir değil...

Memur ve emeklilerle esnaf kesimi kaderlerine boyun eğip flu bir geleceğin beklentisine girmişler.

Böyle bir halk özgüven içinde olabilir mi?

Tahterevalli ucunda bir yaşam veya sabun kalıplarına basarak yaşamda  yol almak  mümkün mü?

Hangi duygu böyle bir karamsarlığı alt edebilir?

Sevgi mi? Olabilir ama bir yere kadar...

Mali bakımdan  zayıflamış insanlar için bir ata sözü vardır, hatırlayalım:

"İki çıplak  bir hamamda yakışır"...

Bu yazımı çok karamsar olarak düşünenlerden  özür dilerim ama bilinmesi gerekir ki gerçekler acıdır ve dost acı söyler...

Selam ve saygılarımla,

Yurdagül Alkan.