Ana dilde eğitim sorunu…

Ana Dilde Eğitim Sorunu…

Dünyada kendi ana dilinde eğitim görmek istemeyen topluluk varmıdır derseniz mantıken yoktur diyebiliriz. Kim kendi ana dilinde eğitim ve öğrenim görmek istemez ki? Peki, tamamı kendi ana dilinde eğitim alan ülke varmıdır derseniz, maalesef cevabımız yine yoktur olacaktır. Dil bilimcilerin tespitlerine göre dünyada halen aktif olarak kullanılan ikibinin üzerinde dil vardır. Dünyada toplam ülke sayısı ise sadece ikiyüz küsur. O zaman günümüzde uygulanan model ortaya çıkıyor. Ortak bir dil resmi dil olarak kabul ediliyor.

Dünyada sanırım resmi dili birden fazla olan tek ülke İsviçre’dir. Bilemediğim başka varsa kusura bakmayın. Değişik etnik kökenlerin yaşadığı bir ülkede birden fazla eğitim dili yani resmi dil olması birçok kargaşayı beraber getirir ki meydana gelen karışıklık o ülkeyi yok eder. Bu yüzden bizde de olduğu gibi birçok çeşitli kaynakların desteği ile isteyen anadilini öğrenir, kitap yazar, şarkı söyler, film yapar. Kimsenin de buna bir diyeceği olamaz.

Diyelim ki, bugünden tezi yok, artık Kürtler Kürtçe eğitim görsün, Lazlar Lazca, Araplar Arapça, Çerkezler Çerkezce, Boşnaklar Boşnakça, Gürcüler Gürcüce, Rumlar Rumca, Ermeniler Ermenice ve Türkler de Türkçe eğitim görsün! Madem artık "demokratikleşiyoruz", madem amacımız “özgürlük”, o zaman herkes kendi dilinde eğitim görecek.

Bir an için, böyle bir uygulamanın Türkiye’nin bütünlüğü, ulusun birliği için hiçbir tehlike yaratmayacağını da varsayalım. İddia edildiği gibi, herkesin anadilinde eğitim görmesinin serbest olması ile ülkemiz parçalanmayacak, öyle Kürdistan, Lazistan, Çerkezistan vb. kurulmayacaktır! Zaten anadilde eğitim isteyenlere sorduğumuzda da "biz bu ülkenin bölünmesini istemiyoruz, birlik istiyoruz" demiyorlar mı? Bir an için buna da inanalım! Temel koşulumuz, ülkemizin bölünmemesi… Tamam anlaştık.

Peki, bu iş nasıl olacak? Başbakanımız 37 etnik kökenden bahsetmişti. Biz diyelim ki, onların yirmi tanesi anadilde eğitim istedi. Biz demokratik bir ülkeyiz ya, şu an yetmiş civarında olan üniversitelerimizin bu yirmi ayrı dille eğitim verenlerini de kurmak zorundayız. Yaklaşık 1400 üniversite. Sayıları en az olduğu için üniversiteleri örnek aldık. Daha da imkânsızı lise ve ilköğretimler. Bütün bu okullara bu dilleri bilen eğitimcileri bulacaksınız. Nasıl imkân dâhilinde geliyor mu?

Diyelim buldunuz. Anadil niçindir? Hayat içinde kullanmak içindir. Biz demokrat ve özgür ülke olduk ya, tabii ki bu dilleri yaşamımızın her evresinde kullanacağız. Örneğin nüfus memurluğunda bir işiniz var. Aynı iş için yan yana masalarda oturan yirmi ayrı dilde memur olacak. Hastanede durum daha da kötü. Lazların görev yaptığı bir hastane yakınında bir Boşnak kaza geçirse Laz doktora derdini anlatana kadar Allah rahmet eylesin. Yoksa yan yana yirmi tane aynı hastaneden mi yapılacak?

Diyelim bir Kürt ile bir Gürcü birbirlerine aşık oldu evlenmek istedi. Nikâhı kim kıyacak? Doğan çocuk ne olacak, hangi okula gidecek, hangi dili öğrenecek? Belki biraz abartılı gibi geldi ama olacaklar bunlardır.

Oysa sorun tamamen politiktir. Öyle olunca da buraya kadar söylediklerimin pek bir anlamı kalmıyor aslında. Çünkü günümüzde politika tutarlılık, ilke, erdem, akıl, mantık gibi unsurlara önem vermiyor. Ülkeyi bölüp ayrılmayı düşünen bir kısım eşkıya destekli Kürt kökenliler tutturmuşlar anadilde eğitim diye. Oysa o eğitimin içi boş olduktan sonra versen ne olur vermesen ne olur. Çok kısa bir süre sonra öyle bir kargaşa ortaya çıkar ki, düne kadar asla ülkemizin bölünmesinden yana değiliz diyenler, “eh böylede olmuyor bölünelim bari” aşamasına geliverirler. Bu bakımdan aklı başında hiçbir devlet ülkesi içinde birden fazla resmi dile izin vermez.

İzmir 2011-08-06