- Kategori
- Şiir
Anadolu'm benim
Karadeniz in mert kadını Havva Ana der ki
"Kimdir Devlet?"
Devlet bizim sayemizde Devlettir.
Bu toprsk bizim hepimizin
Hey gidi yemyeşil Karadeniz...
Artvin in gürül gürül çağlayan dereleri
Doğusuyla batısıyla kuzeyiyle güneyiyle Anadolum benim
Kıymetini bilmiyoruz sakın gücenme bize
Enerji dediler dilsiz olduk
Kanun, yasa, hukuk dediler korktuk
Altın ülkemize lazım dediler nasıl da inandık.
Her ağaç devirirken bedenini senin bağrına
Dalından tutup da önüne siper olmaktan dahi korktuk
Utanmak da insan için bir nimettir ya
Biz işte onu bile layıkıyla taşıyamadık
Ey büyük uygarlıklara ev sahipliği yapan Anadolum
Sinsice kanatıyorlar senin bağrını
Ne senin bağrındaki altının saçtığı ışıltıyla dolaşan körler
Ne enerji kavgasıyla birbirini kemiren açgözlüler
Benim canımı acıtan onlar değil
Onları zaten, kara bir utanç, çıkmaz bir leke diye yazacak tarihler
Daha onbeşinde Çanakkale geçilmez diye siper etti kendini Atalarımız
Torunları olarak biz onlar gibi imanımızı koyarak ortaya
Bakarak damarımızdaki akan asil kana
Anadolum benim canım diyerek siper olamadık toprağına
Eğer bize gücenmiş olarak gözlerimizi yumsak da
İstemezsen eğer alma sen bizi Anadolum bağrına....