Anadolu'm Ülkem

Anadolu; medeniyetler beşiği. Her devrin gözde diyarı. Bu topraklara her gelen kendi kültüründen izler bıraktı. Lakin bir medeniyet kuruldu ki yola çıkma gayeleri yalnız kendi benlikleri değildi. Yunus’un da mısralarında anlattığı gibi ‘ yaratılanı severiz yaratandan ötürü’ düşüncesiyle dünyada adalet sancağını her kesim için dalgalandırmaktı tek gayeleri.

Asya’nın bozkırlarından yola çıkan bu insanlar yurt kıldırlar kendilerine Anadolu’yu. Gönüllerinde taşıdıkları merhamet tohumlarını ektiler Anadolu’nun her karışına. Elbet muvaffak olacaktı bu halis niyet. Gün geldi hoş görü çınarları yetişti. Selçuklu, Osmanlı ve Türkiye ile bin yıla yakın zamandır süre gelen anlayış içinde hangi milletten olursa olsun, hangi soydan gelirse gelsin, dini ve dili sorulmadan huzurla yaşadılar bu medeniyetin koynunda. Bütün dinlerin kutsal mekânları İslam’ın güvencesi altında özgürlüğü tattılar. İnsanlar rengârenk bir kilimin deseni gibi bir oldular bu topraklarda. Bu birlik ve sevgi öyle bir hâl aldı ki Anadolu’dan çıkan pınar cümle âlemi sular oldu. Balkanlar’dan Kafkasya’ya, Asya’dan Afrika’ya gönül bağları kurulup sınırlar bertaraf edildi.

Anadolu’m ülkem; sen böyle güzelliklere elçilik yaparken bundan rahatsız olanlar tarihin her safhasında kendilerini göstermişlerdir.  Çünkü sana sahip olmak tüm dünyaya sahip olmak kadar değerli. Bu yüzden her daim üzerinde oyunlar oynanmış, savaşlar yapılmış. Ancak iyi kötüye, hak batıla diama üstün gelmiştir. Şu an yine tarih tekerrür etmiş durumdadır. Dört yanın ateşle çevrilirken içinde de fitne tohumları ekenler yok değildir. Kendi çıkarları için iyi gördüklerini yapma yolunda insanlığı yok saymayı benimseyenler gerek ilk elden gerek terör örgütleriyle dini duyguları ve kültürel farklılıkları kullanarak bozgunculuk peşinde koşmaktadırlar. Hâl böyle olsa da bir gün gelecek mazlumun yanında olan Mehmetçik’in adalet dağıtan eli teraziyi dengeleyecek. Fırat’ın kızgın akan suyu dinecek, Tuna yeniden coşkuyla akacak, Sakarya şaha kalkacaktır. Yurdumun dört yanına bahar gelecek. Toroslarda Ağrıda çiçekler açacak.  Gönül bağıyla bağlı olduğumuz Şam’da, Bağdat’ta gökyüzü yine masmavi olacak.  Demir yığınları yerine kuşlar kanat çırpacak.  Sokaklarında çocuklar neşeyle koşacak. Bizler anı mutlu olarak yaşarken gelecekten umutlu olacağız.  Evlatlarımızı yetiştirirken artık onlar için gelecek kaygısı duymayacağız.  Senlik ve benlik kavgası olmayan, insanların birbirini çıkar üzerine değil ilahi rıza için sevdiği günler olacak.  Olursa bir dava güçlünün adam kayırmanın olmadığı haklının ağır bastığı bir dünya olacak.

İşte bu gelecekte; Yunus’un şiirlerinin dillerde, Mevlana’nın hoşgörüsünün gönüllerde olduğu, Hz. Ömer’in ‘adalet mülkün temelidir’ sözünün uygulamaya konulduğu vakit olacak. Bunun tesis edicisi o büyük medeniyetin nesilleri olan ay-yıldızlı bayrağın sahipleri olacak. Eşsiz memleket Anadolu’m birliğin ve dirliğin sembolü olacak.