Anahtarı kaybolmuş dostluk kelepçesi

''Dostluk bir mayına basmak gibidir; ya her şeyi gözden çıkarıp ayağını çekersin ya da bir ömrü onunla geçirirsin...'' 

Gözlerimizi dünyaya açtığımızda ve uyandığımızda bir bayram sabahı selalar eşliğinde; yüreğimiz, anahtarı kaybolmuş bir kelepçeyle bağlıydı sanki. Günün, bize armağan ettiği sonsuz sevdalar deryasını yüreğimizin daracık kuyusuna doldurmaya çalışıyorduk. Saflığın bembeyaz tenine kan kırmızı ihanetler daha dizilmemişti oysa. Daha kirlenmemişti yüreğimizin kuyusunda ki mavi umut denizi. Daha kirlenmemişti(k)... 

Yılların tufanlarla dolu hırçın bakışlarına karşı tek beden olup sırıtmayı başarmıştık. Ne ihanetler, ne ayrılıklar ne de sereserpe savuruşların gücü bizi ayırmaya yetmemişti. Her seferinde: ''Bu kadar mı yani?'' deyip dalga geçmiştik hayatla. İyisi mi hayatın gün geçtikçe öfkesi daha da artmıştı bize karşı; ama aldıran mı vardı sanki! 

Yıllar geçtikçe ve hayat bize farklı dünyalar(tuzaklar) armağan ettikçe sembolik bedenlerimiz savrulmaya başlamıştı farklı coğrafyalara doğru. Oysa bizim her nefes alışımız diğerlerine can veriyordu hayattan habersiz. Ne de olsa anahtarı kaybolmuştu yüreğimizin dostluk kelepçesinin. Gücü yetmezdi hayatın, zincirlerimizi parçalamaya! 

Şimdi gözlerimizi güne açtığımızda güneşin doğacağından emin olduğumuz kadar varlığının her zaman daim olacağına inanıyoruz dostluğumuzun. Ne de olsa yüreğimiz, anahtarı kaybolmuş bir kelepçeyle bağlıydı. 

''Dostluk bir mayına basmak gibidir; ya her şeyi gözden çıkarıp ayağını çekersin yada bir ömrü onunla geçirirsin...'' 

Ayağımızı bir ömür çekmemek ümidiyle tüm dostlarıma saygılarımla...