Ananne- torun...

Az önce dişçiden geldim. İki haftadır gidip geliyorum. Sabah erkenden kalk, hazırlanmış kahvaltıya otur(sağolsun bey hazırlıyor) sonra giyin evden çık, dispanserde sıraya gir, numaranı al ve muayene , önce kaplamalar kesilip söküldü.. Acı... Sonra içindeki dişler çekildi... Acı... Derken kalan çürüklerde gitti.. Acı... Daha daha kalanlar da yontulup kaplama olacak. Acı... Vallahi doğumlarda bu kadar acı çekmemiştim ben:))

Bir de üstelik evde torunu dedesine bırakıp gidiyorum. Geldiğimde dede ve torunu evi hallaç pamuğu gibi atmış vaziyette buluyorum... Torun iki yaşında, fırsat bu fırsat torun ne istiyorsa dede onu yapıyor... Haliyle oyuncaklar, gazete parçaları, plastik kaplar, mandal vs. ne varsa ortalıkta... Gelince alalacele topladım.... "Öğleden sonra misafirliğe davet edilmişim" bey dedi.. Sanırım yine torunu bırakıp gideceğime göre fazla toplamamın alemi yok değilmi:)) Bizim dedemiz anlayışlıdır. Benim tek eğlencem arasıra gittiğim bu misafirlikler, bir de dünyaya açtığım kapı olan internet...

Torunun öğle uykusu vakti geldi, şu an uyku öncesi sütünü odasında içiyor ve birazdan uykuya dalacak, dede de bu arada yemeğini yer ve O da uyur.. Ben de hazırlanıp addaaaaa.. Zaten üstümü de çıkarmadım ki....

"Önce sağlık" dedim konu nerden nereye geldi... Ha... Acı içinde eve bir de yürüyerek geldimdi.. Neymiş efendim resim çekecekmişim? Ne yapacakmışım resimleri? Ne yapacağım.. Kişisel sitem var ya, oralarda kullanacağım.... Sen bir de merdiven çıkarken sendele düş... Dizini yarala, aman Allah'ım acıma acı.. Gözümden yaş fışkırdı, yiğitliğe toz kondurmadan kalkıp yürüdüm... Beş dakika sonra elinde fotoğraf makinası Zonguldak'ı resimliyen yine bendim...

- İçtinmi sütünü oğlum.....
- Hadi yatağına....!
- Ananne çiş....
Ananne koşar... Torunu yatırır... Sıra bu yazıyı bitirmek için son noktayı koymaya gelir!..