Anarşik Teyzem Benim

Dün sana benziyor diye (korkunç yenge) sırf sana benziyor diye bir yaşlı teyzeye otobüste yer verdim.

Aslında ben iyi teyzelere yer vermeyi severim. Çünkü “o” yeri onlar hak etmişlerdir. Çünkü asildirler, iyiniyetlidirler, temiz insanlardır. Ben büyüyünce bööle bi teyze olmak isterim. O zaman gençler bana şirretliğimden dolayı yer vermeyeceklerdir, asaletim için “ahh ne güzel ben de büyüyünce bööle bi teyze olmak istiyorum,” diyeceklerdir. Bi nevi saadet zinciri oluşturacağız, kendi içimizde. Bi nevi hayat bayram olacak, insanlar nirvanaya ulaşacaklar…

Geçenlerde, kuyruklu bi öfkeli kalabalığın içindeydim. Her Türk vatandaşı gibi o anda işim, çılgın gibi kalabalık olan sırada 32. nümeronun bana gelmesi için dakikaları saymaktı. Kuyruk her zamanki gibi ağır işliyordu. Öfkeli kalabalık sürekli daha da öfkelenmeye, öfkeden fokurdamaya başlamıştı.

O anda beyaz sahte bi kürk giymiş, saçları kınalı, gözleri hacı sürmesiyle sürmeli, Doğu illerimizden birinden göç ettiği belli olan bi teyze geldi. Ahh o anda ona kanım nassı ısındı ki, sormayın. İyi sorun da anlatayım. Neden ona kanım ısındı. Çünkü teyze çevreciydi. Çünkü bi hayvanın katline karşı çıkıp sahte kürk giyip, kendini ısıtıyordu, çünkü kına ve hacı sürmesi kullanarak organik olanı tercih edip, yaşlı dünyamızı kirletmek istemiyordu. Saygısı vardı. O anda ben yine “ben büyüyünce bööle bi teyze olmak istiyorum” dedim. Ossun sürme kullanmazdım, kına da kullanmazdım, ama ööle bi teyze olurdum işte. Saygılı, yaşlı dünyamıza karşı içinde sevgi pıtırcıklarıyla dolu…

Ama çevreci teyze, sıranın en önüne geçerek “lannn çekkilinnn ben teyzeyim” diye bağırmaya başladı. Herkesin de hayretleri şaştı. Bu kadar saygılı bi teyze bu hale gelsin, nasıl olurdu bu iş!!!

Teyze hışımla öfkeli kalabalığı yararak kapıdan içeri girdi. Kapının arkasındaki yetkili haklı olarak onu reddetti. Reddedilen anarşik teyze daha da höykürmeye başladı. Benim kalbim var, şu anda burada can verirsem iki elim yakanda olur. Senin cehennemde zebanin olurum gibi edepsizce sözler etmeye başladı. O zaman ben karar verdim, “asla bööle bi teyze olmak istemiyorum,” dedim. Çok korktum.

Bir de öfkeli kalabalığın içinden bastonlu yaşlı bi amca belirdi. O da Doğu illerimizden göçettiği her halinden belli oluyordu. Ona çok kızdı, bağırdı. Bastonunu savurarak “de get buradan, de gett, huh hahh huhh “gibi kelimelerle onu kovaladı. Öfkeli edepsiz teyze kaplan kadar güçlü, atik ve refleksleri sağlamdı. “Saygısızzz nassı konuşuyosun sen benleee?” dedi ve daha öfkeli kalabalığa gün ve güneş yüzüne çıkmamış çokayıp kelimeler söyleyerek gitti.

Bu teyzeler bööledir, işte. Bir keresinde şehirlerarası otobüs yolculuğu yapıyordum. Geceydi. Arkamdaki koltukta bir minibebe çılgınca ağlamaya başladı. Başta annesi olmak üzre kimse onu susturamıyordu. Arkadan bi teyze geldi. Bu teyze kendisini kadın evliya falan gibi hissediyordu herhalde. Çocuğun annesine “dur yavrımmm ben kucağıma alayım da hemmenn susar o “dedi. Çocuğu daha kucağına alırken bi besmele çekti kiiii o anı size anlatamam. Zira kelimelerim kifayetsiz kalabilir. O derrece yani.. Fakat çocuk muhterem kucakta daha da çılgınca bağırmaya başladı.

Bu teyzeler otobüse binerken de herkesin duyacağı bi şekilde besmele çekerler. Otobüste kafalarını cama yaslamış, camdan etrafı seyrediyormuş gibi safa yatan gençleri kaldırmak için bu sefer otobüsün camından gençle gözgöze gelmeye çalışırlar. Taktik çoktur bu teyzeler de.

Anarşik teyzelerim, sizi incelemeye devam ediyorum. Belki racon kaparım diye… Gün gelir de büyür, teyze olursam taktik yaparım diye. Sonra da derim ki “bak taktik yaptırtma bana, bilirsin alâsını yaparımmm” Hııı ona göre.