Anarşişt bir veda...

Sabahları yorgun uyanıyordum artık.
Yaşamın kiri akıyordu ellerimden.
Bense susuyordum yogun bir sevgisizlikte.

Hayat birşeyler için geç,
Bir diğeri içinse erkendi.
Biz kimin zamanındaydık,
Ben mi yaratmıştım nefreti,
Benmiydim ölmesi gereken...

Birbirimizi üşütürken sıcaklığımız,
Heykeller gibi sessizliği paylaştık.
Artık;
Ne gücümüz,
Ne umudumuz vardı.
Hüznüm burda iken,
Biz nerede kalmıştık?
Benki sana sarılırken,
Neden seni özlüyordum.

Karanlığım sardı artık yüreğimi;
Kuşların,
Çiçeklerin,
Güneşin,
... çabası boşuna.
Bir yalnızlıktır ki
Büyüyor içimde;
Gün doğmaz,
Yüz gülmez artık gözlerime.

Sesim çıkmazsa,
Kula ver sen yüreğime;
Anla yoksulluğumuzu
Yoksunluğumuzu,
Sevgi fukaralığımızı,
Zaman savurganlığımızı.

Senden sonra;
Ne kadar boşluk yaşam,
Ne kadar kör gözlerim,
Ne çabuk öldü çocuklarım,
Yetim Muhtaç ve Yalnızım!
Kime ses versem sessiz,
Kime dokunsam sensiz.

Oysa ben hep doruklara vurgundum,
Ki doruklar özgür adımlar ister.
Lakin; tutsaktım, sırf sensizken yalnızlığa.
Tutsaklık idam isterse;
Boynum kıldan ince.

Karanlık şafaklarda kendimi ararken,
Sesimin sesine karışacağı günü bekliyor,
Sözüm özümde, özüm kendimdemi bilmiyorum,
ve seni kendim kadar özlüyorum.

Özledikçe çıldırasım geliyor;
Bir rüzgara,
Bir dağa,
Bir sevdaya karışasım geliyor.
Çoğalasım,
Taşasım geliyor.
Çatasım,
Savaşasım,
Ölesim geliyor.
Bağırasım,
Yırtılasım geliyor.
Oysa susuyorum,
Senleyken sana susuyorum,
Duyuyor musun?

Hayat artık dar dikilmiş bir gömlek bedenime,
Yüregimin lanetinde bir gündüz,
Hasretinde bir gece.
Koşsam dört duvar dar bana,
Haykırsam insanlar var, deli yaftası boynuma

Sen gittin gideli,
Seni daha çok yaşıyorum.
Dağlar,
Taşlar,
Şarkılar,
Anılarla,
... seni anımsatıyorlar.
Seni anlatıyor kitaplar,
Sendin her paragrafta benimlenen kişi.
Tanıdığım tüm insanlarda senden kalan parlara baktım,
Dalıp gittim ansızın,
Kendi bedenim ruhsuz,
Ben sendeydim,
Bedenindeydim,
Oysa sen bunu en başından biliyordun.

Şimdi;
Geceye açınca penceremi,
Ansızın sağnak yıldız yağsın istiyorum bedenime;
Ruhum temizlensin istiyorum,
Sensiz geçen günlerin inadına.

Oysa ki;
Sen gittin ya,
Ben öldüm yarim,
Cennete mi, cehenneme mi bilmem ama;
Sen gittin ya;
Hayatta kalmakla yetindim, yaşamak haram oldu bana.

Hüznüm, hüzne bogar yüreği olanı.
Sessizliğim akar gözlerimden,
Yorgun,
Yalnız,
Yılgınım.
Birde dönülmezi duydum ya;
Umutsuz,
Sonsuz,
Topraktanım...

Anla sevgili,
Anla ve ağla kaybettiklerine;
Avucundaki buruk sıcaklığa,
Dudağındaki ıslaklığa,
Arkaya bakmanın korkusuyla,
Elveda...
Şunu bil ki;
Bir daha olmayacak merhabaya,
Elveda Sevgili...