Angola mı, Angora mı?

Yekten soruyorum: Önünüzde açtığınız bir dünya haritasında, Angola isimli ülkenin yerini üç saniye içinde gösterebilir misiniz? Tahmin ediyorum, yüzde doksanımızın bu testi geçmesi zor görünüyor.

Sorunun zorluk derecesini bir miktar düşürelim ve bu Angola Cumhuriyeti’nin hangi kıtada olduğunu soralım. Nispeten biraz daha, doğru cevap sayısı artacaktır.

İşte bu fakir, haritada bir çırpıda yerini dahi gösteremeyeceğimiz, kara Afrika’nın onlarca aç ülkesinden sadece birisi olan Angola ile ilgili, geçtiğimiz günlerde; NTV kanalının internet sitesinde enteresan, enteresan olduğu kadar da müthiş düşündürücü bir haber vardı. Haber, Anadolu Ajansı mahreçli ve Angola’da yayımlanan Journal de Angola isimli gazeteden alınmaydı. Yanındaki, zenci çocuk fotoğrafının altında ise “fakir ama gururlu” yazmaktaydı.

Şimdi haberin ayrıntılarına geçelim ve Angola’dan Angora’ya bir gezinti yapalım vicdanlarımızda.

Ülke hükümetinin, Maliye Bakanı Jose Pedro de Morais, hani şu bizim pek içli-dışlı olduğumuz, IMF yönetimine bir mektup gönderiyor. IMF’nin hazırlayacağı ekonomik programın, ülke gerçekleri ve menfaatleri ile örtüşmesinin mümkün olamayacağını bildiriyor. Ülkeyi çöküşün eşiğine getiren iç savaşı sona erdirdiklerini, ekonomik ve sosyal istikrarı nispeten sağlamış olduklarını ancak IMF’nin, verilecek kredileri, ülkesinde yapılması istenen siyasal reformlara bağlamasının, ülke vicdanı ve hükümeti nezdinde rahatsızlık yarattığını yazıyor, onur vesikası mektubunda.

Gözlemcilere dayandırılarak yapılan haber yorumunda ise içteki kaos ortamının bitirilmesini müteakip, ülkenin başlıca ihraç ürünü olan petrolün uluslararası piyasalarda fiyatının yükselmesi ve özellikle Çin olmak üzere bağlantısız, üçüncü dünya ülkeleri ile kurduğu elverişli mali ilişkiler sayesinde, Angola’nın batıya bağımlılıktan, hızla kurtulmaya başladığı belirtiliyor.

Sızladı değil mi içiniz? Biliyorum, siz de benim gibi acı acı tebessüm etmektesiniz. “Angora’nın taşına bak, gözlerimin yaşına bak” diye türküler söyleyerek, yeniden ayağa kalktığımız yılların, onurlu sedaları kulaklarınızda uğul uğul uğuldamakta değil mi?

Hadi bitirelim şarkımızı, “Uyan uyan Gazi Kemal, şu ülkenin haline bak!”