Anı düşünerek yaşa

Küçük adımlar, küçük adımlar… Koşarsan düşersin. Yavaş yürü. Adımlarını düşünerek at. Etrafındaki taşlara dikkat et. Çok hızlı olma. Diye diye geçirdiler bizi bu yollardan. Önemli yollarmış hani… Yürümeyi öğrenmemiz için geçmeliymişiz o yollardan. Korkmayacaksın sonra ayakta durmaktan. Sana yavaş ol demelerine rağmen dinlemeyeceksin. Koşacaksın.. Hızlı yürüyeceksin.. Sonra adımlarını düşünecek vakit bulamayacaksın. Etrafındaki taşlar sana daha cazip görünecek, belki de dost olacaksın onlarla. Sonuçların belirsiz olacak ama başlangıçların hep aynı. Bir şeyler bitecek ve yenileri oluşacak. Her biri yeni bir ayak olacak sana belki de. 

Sen koşacaksın, hayat duracak değil ya. Bitişler hep seni kovalayacak. İstemediğin başlangıçları doğuracak belki de bu bitişler. Kalıp düşünceler… Acı çekmek istemiyorum, mutsuz olmak istemiyorum. Ben hiç ağlamadım, ağlamam. Durup düşünemeyeceksin en mantıklısı ne? Nereye gidiyorum? Yaşamalı mıydım bunu? Diye. Hızla kaçacaksın oradan. Hızlı olmana bağlı olarak kalp atışının ritmi düşüncelerini susturacak. Ama bu böyle olmamalıydı. Adımlar ritme ayak uydurmalı. Düşünceler ayaklarına oranla daha hızlı ilerlemeli. Düşünceler koşuşturmanın arkasında kalmamalı. Koşacaksan soluklanmayı bilmelisin. Hızlı koşmanı sağlayan ayakları yok etmelisin belki de. Ama çok yavaş yürüyorsan hızlanmayı da bileceksin. Bariyerleri atlayacaksın öyleyse… Küçük adımlar… Küçük lokmalar… Kimse sana dur demedi. Sürekli yürümeni , her şeyi sindirerek yaşamanı istediler.

Mutsuzluk doğuruyorsa bir şey yaşamalısın. Mutsuz olmamak için belki de tüm hayatını kaçarak geçirmemelisin. Mutsuzluktan küçük adımlarla koşarak kurtulmalısın. Küçük adımlarında mutsuzluğu her hücrende hissetmelisin. Ağlamana sürekli engel olan dost taşları yok etmelisin belki de. Bağırmalısın, korkmamalısın. Sen farklı olmalısın. Mutsuz olmak yok, ağlamak yok! Düşüncesini yıkmalısın. Bu da olacak. Bunu da yaşamalıyım demelisin. Her küçük adımında bir çok nefes almalısın, bir çok düşünce doğurmalısın. İşte amacına böyle ulaşacaksın. Yanında elini uzatacak birisi olmayacak belki de. Acıya alışmalısın. Sen ağlıyorken seni susturan şeyleri yok etmelisin. Ağlayacaksın ki mutluluğa ulaşasın. Her şeyin sonunda ‘Ben yalnızca hep mutluydum.’ Dememelisin. Hayatın her türünü tatmalısın. Farklı yolları yürümelisin. Durmamalısın. Farklı olacaksan mutsuzluğu da istemelisin ki mutluluğun değerini anlayabilesin… Hayatın getirdiklerinden, götürmeden yararlan. İzin ver ve adının tadını çıkar.