Anılar

Şahlanmış bir at gibi

Zamanın kırbacıyla koşuyor usuma…

Neler yaşamışım, neler…

Unutmuşum, unuttuğumu sanmışım belki!

Bir sözcük, bir hıçkırık, bir koku,

Hatta ufacık bir ekmek kırıntısı

Geçmişe taşıyor beni.

Bazı anılar gülümsetiyor,

Oysa yaşarken ne çok ağlatmıştı beni.

Bazıları kahkahayla güldürüyor,

Yaşadığım anın acemiliğine, şaşkınlığına…

Çoğu anılar da ağlatıyor, iç çektiriyor.

Neden sustum,

Kırmayayım, kırılırlar endişesi veya

Ayıp olmasın diye mi sadece?

Beni tuz buz ediyorken

Niçin sustum ki ben!

Her nedense

Vaktiyle zamanında

Vermediğim, veremediğim cevaplar

Hayıflanarak suskunluğuma inat

Kitap olmuş içimde…

Artık bilinsin istiyorum!

Harika Ufuk