Ankara buluşması!-1-

Gelir gelmez yazayım istedim.

Daha çayım demlenmedi ha!

Ankara’da dostlarla çok güzel bir gece geçirdim. Cumartesiyi pazara bağlayan gece.

Güya sabah en geç dokuzda yola çıkıyorduk! Geceden planım öyleydi!

“Bakın uşaklar, saat tam dokuzda tam tekmil arabada olacaksınız! Yok pantolonum ütülenecek, yok çorabımı bulamadım yok! “

Tam sekiz buçukta uyandım! Ali hariç herkes uyuyor!

“Kalkın ulan! Tam yarım saatiniz var! Yoksa çok kötü olacak!”

“Her şey hazır! Sadece bavulların cırcırını kapatacağız o kadar!”

Abi tam on ikiyi beş geçe cırcırlar kapanabildi! O kadar uzun sürdü!

Yolda soruyorum!

“Selami, bir şey unutmadın değil mi oğlum?”

“ Unutmadım bana kalırsa baba ama unutursam da haftaya abim getirir!”

Selami’nin Cebeci’deki evine dört üzeri vardık! Hendekte çay içtik, Gerede’de yakıt aldık o kadar!

Hemen Mesut Selek Ağabeyi aradım! Telefonu çaldı çaldı ama açılmadı! Necati Tüfekçi’yi aradım sonra! Yoldayken aramıştı beni. Saat altıda buluşalım dedi. Arif Öğütçü’yü aradım hemen ardından. Hemen geliyorum dedi. Saat beş buçukta bir dondurmacının önünde buluşacaktık!

Çay içebilirdim şimdi!

Evde Selami’nin arkadaşları hazır kıta bekliyorlardı bizi güya! Kimsenin aklına Ahmet Amcalarının çayı çok sevdiği gelmemiş! Çayı hazırladılar ama ince belli bardakları yokmuş!

“Ahmet Amca, kulplu porselen bardakta içer misin çayı?”

“Çok severim !” Dedim!

Tam on tane kulplu porselen bardağı geldi masaya!

“Bunları yıkamak zor gelmiyor mu size çocuklar?”

“Amca biz evde çay içmeyiz!”

Televizyonda belgesel seyrediyorlardı! Ya da ben gelince o kanalı açmışlardı! Günahları boyunlarına!

Arif Beyle buluşacağımız yere Selami götürdü beni. Bir sigara içimi bekledik sadece, Arif Bey geldi! (arife günü tekrar sigaraya başladım! Korkudan yazamadım!)

Mesut Beyle görüştük. Kocatepe camiinin yanında buluşacaktık. Necati Bey de oraya geliyordu.

Buluştuk!

MuDo’yu daha önceden arayacaktım ama nerede buluşacağımız belli olsun diye beklemiştim. Nereye gideceğimiz belli olunca onu da aradım. Hemen geleceğini söyledi.

Karadeniz kökenli birini Karadeniz kökenli bir yerde ağırlamak gibi bir jestle karşılaştım! Ankaralıların bu kadar ince düşünceli olduğunu tahmin etmiyordum doğrusu!

Tavukçu Restaurant’a gittik! Mesut Bey, Necati Bey, Arif Bey ve ben oturduk. İlk Yeşilsoğan geldi. Ardından MuDo, sonra Haluk Seki geldiler.

Milliyet Blogda en sevdiğim, en çok değer verdiğim, kimyası kimyama uyan arkadaşlarla güzel bir gece geçirmenin hazzı içindeydim.

İnanın tüm samimiyetimle söylüyorum bunları.

Ve gecenin sürprizi Yıldız Hanım da geldi dâhil oldu sohbetimize, bizi onurlandırdı.

Gece on ikiye kadar sürdü sohbetimiz.

Mesut Bey, MuDo, Haluk Bey ve Arif Beyle beraber bir kafede çay içtik sonra.

Valla yazılacak bir buluşma oldu bu!

Yazmadan edemezdim!

Darısı herkese!

Darısı diğer dostluklara!