Ankara'nın büklüm büklüm yolları

Kıymetlim Ankara benim. Yuvam, doğduğum ve doyduğum şehir olduğu için değil. Aşk işte canım. Tanımı yok öyle.

Şimdi benim gözlerimden Ankara'yı resmedeceğim sözcüklerimle...

Bir kere Ankara, İstanbul gibi öyle playboy değil. O bir iş adamı. Hani gece eğlenmeye gitse bile, salaş giyinmez. Keten pantolon ve spor bir gömlek idealdir. Ankarada yaşayanlar bilir içini, dışını... Küçük değildir. Ama insanlar farkında yaşar.

Eğer ağlayacaksam, cinnah yokuşu ve kuğulu park kucak açar bana.

Cinnah yokuşu akşamları çok güzel ışıklandırılır. Arabayla geçerken, insan hayal kurmaktan alamaz kendisini... Hele bir de kışın görün. Karla bütünleşmiş ağaçlar, onlara sunulmuş yeşil ışıklar...

Kuğulu park, pek çok aşka, aile saadetine, arkadaşlıklara, kavgalara ev sahipliği yapmıştır. Bina ve beton yığını arasında sıkışıp kalmış ufak bir park. Ortasında kuğuların olduğu minik bir havuz, etrafında banklar...

Bir anda bütün işlerinizi halletmek istiyorsanız, kızılaya gidin. Bizde size güzel bir ankara simidi ikram edelim. Simitler bizden, çaylar da sizden olsun.

Kızılay, kültürel çeşitliliği olan bir yer. Apaçi de görürsünüz o eski emoları da... Bir iş adamına da rastlarsınız, asi bir genç metalciye de... Bütün ankaralının yolu oradan geçer. Ankarada oturuyorsan kızılaya uğramak zorundasın arkadaş.

Ankara düzenlidir. Diyelim yanlış otobüse bindin. Seni illa ki ya ulusa ya da kızılaya bırakır merak etme. Şimdi ki durağımızda ulus...

Ulus aslında bana göre daha çok yirmi yıl öncesine hitap eden bir yer.Annelerimizin zamanında ulusta takılınırmış. Fakat şimdi oraya ben yalnızca tiyatroya ve operaya gidiyorum. Onun dışında pek tercih etmiyorum.

Arabanız mı bozuldu?

Hemen sizi sanayiye götürelim.Sanayi bana başlı başına bir ilçe gibi geliyor açıkçası. Ama oranın tadıda başkadır. Hele bir köftecisi var, sanayi deyip geçmeyin köfteci kazık valla... Bu konuya dikkat edelim. Neyse efendim, seriyorlar önünüze koca bir kağıt. Sonra geliyor garson, üstüne yığıyor da yığıyor salata malzemelerini. Güzelce mangaldan hemen gelmiş köftelerimiz. Yiyip içiyoruz, ardından önümüzdeki kağıt toplanıp hop çöpe... Yani hem arabanız tamir oluyor hemde karnınız doyuyor.

Bahçeli...

Bahçeli ev gibi sıcacıktır. Sanki bir eve gidiyorsunuz da bahçesinde geziyormuşşunuz gibi... Mağazalar var, cafeler, salaş alanlar... Çok değişik. Yalnızca gençliğe hitap ediyor gibi görünse de , her kesim yuvası gibi görür bahçeliyi...

ODTÜ'yü görmeden ankaradan ayrılınmaz...

ODTÜ(Orta Doğu Teknik Üniversitesi) zamanında çok siyasi olayların içinde kalmış, solcularıyla bilinen, herkesin hayali olan bir üniversitedir. Atatürk o zamanlar bu üniversiteyi doğuda okumaya hevesli gençler için açmıştır. Kendi içinde bir şehirdir. Kütüphanesi, minik avm'si, yemek yerleri, eğlence ortamları, kocaman bahçesi... Kampus içinde taksi ve dolmuş imkanlarımız mevcuttur efendim. O derece büyük anlayacağınız üzere. Sırf orada okuyanlar gitmez. Bir adımınızı attınız mı ODTÜ'ye hep gitmek istersiniz.

Tunalı benim çok sevdiğim yerlerden biri. Nasıl anlatsam bilmem ki. Öncelikle evleri eskidir fakat o kadar şirindir ki ve herkesin tunalı da oturma hayali vardır bence... Sırf tunalıyı şöyle boydan boya gezmek bile eğlencemizdir bizim. Alışveriş eğlencelidir orada...

Çayyolu, bazı insanların deyimiyle bir zamanlar 'Allahın unuttuğu yer' gibiydi. Fakat şimdilerin gözde mekanı olmaya başladı. Onu peşi sıra ümitköy takip ediyor. Bu taraflar biraz daha 'elit'. Şıkıdım şıkıdım giyindiyseniz eğer bir çayyoluna uğramadan olmaz. Öyle ki çayyolu için 'İki ferrari ankarada yalnızca burada çarpışır' dersek anlarsınız sanırım...

Eryaman tutkunları vardır birde.

Burası da kendi içinde şehir gibi. Eryamanda yaşarsan bütün ihtiyaçlarını yürüyerek halledebilirsin. Göksu da bir koşuya çıkar. Optimumda biraz gezinir. Siteler arasında dolaşıp evinize ulaşabilirsiniz.

Unutmadan, yolunuz ankara kalesine düşerse sakın Gramafon Cafeyi unutmayın. Özellikle rica ediyorum.

Benim gözlerimden Ankara resmi bu kadar. Gelirseniz, kapımız her daim açık...