Ankara'yı dinliyorum

Bu akşam kulak kesildim de Ankara'yı dinliyorum.. 

Yağmur, rüzgar, ambulans sesi kederlendiriyor beni önceleri... 

Aslında ben korkarım küçüklükten beri rüzgar sesinden.. 

Ama bu akşam rüzgar, dili oluyor ankaranın.. 

Başlıyor anlatmaya kırgınlıklarını, acı hatıralarını.. 

Anlıyorum ki yağmur ankaranın gözünden akıyor bu akşam.. 

O ağlıyor, o anlatıyor ben dinliyorum.. 

Üç yıl önce de konuşurduk biz aslında.. 

O yüksek balkonlu apartman dairesinden.. 

Hatta ben balkona çıkar da çoğu gece Anıtkabiri seyre dalar,  

Atayla konuşurdum... 

Yalnız değilsin, ben bu akşam senleyim Atam derdim.. 

Ondan da ses çıkmazdı benden de ama biz sessizlikle anlaşırdık.. 

O biraz mahçup, biraz dargın susardı, bense hep utancımdan susardım.. 

Konuşmazdık ama anlardık neden sustuğumuzu.. 

Biz hep sessizliğimizle anlaşırdık..