Anlamamak en iyisi mi?

Bazı insanlar tabiat ana kucağına lider olarak doğarlar. Bazı insanlar ise idare edebilecekleri toplumların maddi kaymağını kefeninin olmayan ceplerine sığdırmak aşkı ve de hırsı ile lider olmak için türlü dersler alır ve başarırlar da. Bunların ikiside güzel. Ama benim anlamadığım bir şey var.
Çok dikkatle izleyen insanlardan olmak da rahatsız ediyor. Dikkatsiz ve vurdum duymaz mı olmak gerekiyor acaba rahat ve huzur içinde yaşamak için.

Doğuşdan lider olanlar; Maddiyatada doymuş olarak geliyorlar arenaya. Bu durum çok açık seçik görünüyor. Örnekleri dünya milletlerinde olduğu gibi memleketimizde de var çok şükür. Sonradan lider olmak için uğraşanlar; Bir türlü doymuyorlar, düşünme yetenekleri de bir lörelmiş gibi. Herkesin bildiği bir KARUN yaşadı bu dünyada .. hani nerede kendisi, mezarı, altınları. Şurda burda diye ben hiç okumadım bir yerlerde. Bilen gören varsa bilemem. Ama sanmıyorum. Eseması kalmadı. Dümdüz oldu gitti bu fani dünyadan. Yaşadı yaşadı da ancak ve ancak bir insan ömrü yaşadı. Varlığı çok diye hiç kimseye iki insan ömrü bahşedilmiyor.

Ben işte burasını anlamıyorum, anlayamıyorum. Bir insan midesi aldığı kadar yer, 20 tane uçağı olsa ayda her birine birer kere bile binemez. Yani ne zevk alıp alıp istif etmek maddi şeyleri.

Bunları saklamaktan mı zevk alıyorlar yoksa, saklayıpda öteki dünyaya mı götüreceklerini sanıyorlar. Götüremiyeceklerini bildikleri halde neden bilmemezlikden geliyorlar?. Bilmemezlikten gelmek kendilerine ölümsüz olduklarınımı hissettiriyor ve de kendilerini kandırarak mı ömürlerini maddi şeyleri beklemekle geçiriyorlar.
Zaten bir gram ömür onuda bekçilikle geçirmek akıl karı mı?