Anlamsız!

Heyyyt!  Ben geldim dibi delik kovamla birlikte. Başımda sevda yelleri. Kırık testiyle su doldurmaya gitmiştim.

Dönerken suladığım yollarda çiçekler açtı. Bir bahar devirdim görünmedi gözüme de, sonbaharın havası yavaş yavaş inerken gökten yere, açılıverdi gönül gözüm.

“Desem ki! lerden- acabalara”, “boşverlerden- eyvahlara”, “keşkelerden -iyi ki”lere doğru fırtınalı bir denizde giden geminin, midesi bulanmış en toy çalışanıyım.
”Sancak Alabanda” dedi kaptan, vurdum kendimi yollara. Topukları tuzlu sudan çatlamış, elinde bir cadı süpürgesi güverteyi hem yoğdum, hem sevdalı hayallere daldım.
 
Açtım, açıkta kaldım.

Sakin bir limana yanaştı gemi. İndim gemiden elimde bir keman.

Yüzüm yemyeşil, gözlerim sapsarıydı. Karşıdan ayçiçeklerine el salladım.
Yüz vermediler. Yüzleri güneşe dönüktü çünkü her zamanki gibi.
Bir gülümsemeyi konduruverdim yüzüme yalan yanlış, güneşler açtı gözümde.
Küçük serçe kuşları geldi kondu başıma. Ayçiçekleri kandırdım yalan güneşimle, dönüverdiler yüzlerini bana.

Derin derin soludum…

Önceki hayatıma gittim geldim. 

Ne aşifte zamanlarda kalmışım, yakıp yıkmışım önüme geleni.

Ne insan dinlemişim, ne aşk. Bakmışım tadına çiçeklerin bir bir, yoruldum mu koyuvermişim gitmiş.

Boşvermişlik olmuşum hayatında.

Boşvermişim hayatı…