Anlat anlat heyecanlı oluyor

Verdiğim konferansların çoğu sıkıcı olur bilirim, çok dinleyicimin oraya patronlarının zoruyla geldiğini de bildiğimden onlara çoğu zaman acır gözlerle de bakarım.

Onların da beni dinler gibi yapıp içlerinden “ anlat anlat heyecanlı oluyor” dediklerinden eminim.

Anlatmak mesele değil, eğer işiniz buysa anlatacak bir şeyler mutlaka bulunur, hele konu siyaset ce partilere gelip dayandı mı malzeme bolluğundan başınız döner…

***

Son yıllarda iki durum beni oldum olası rahatsız eder. Birincisi Başbakanların “Ulusa Sesleniş” programı diğeri ise TBMM de her Salı yapılan “gurup toplantıları…”

Ulusa Sesleniş programlarını yandaşların dışında hiç kimsenin dinlediğine inanmıyorum, çünkü burada Başbakan partisini ve iktidarlarını övmekten başka hiçbir şey yapmıyor. Sanırsınız ki ülkede açlık yok sefalet yok işkence yok, tecavüz yok terör yok hain yok, güllük gülistanlık memleket almış başlını gitmiş dünya ekonomisine kafa tutmuş, kimseye eyvallahı kalmamış gibi…

Meclis konuşmalarını da yaklaşık on senedir dikkatle takip etmeye çalışıyorum, geçen hafta dâhil bugüne kadar konuşulanların bir farkının olduğuna şahit olmadım. Konuşmaların hepsi ülkede yükselen sesleri çürütmek, ana muhalefet partisini yerden yere vurmak ve hakaret etmek, kabadayılık taslayarak taraftarlarını alkışlatmak…

İşte ülkem için gerekli bilgileri verdi insanları rahatlattı huzur bulmamız için elinden geleni yaptı, şükür ki yine hoşgörü örnekleri verdi diyeceğim bir tek konuşması yok…

***

“Anlat anlat” heyecanlı oluyor demenizi beklemeden; Büyük ustadan saygı ve sevgilerimle;

***

Efendim, yellenerek borazan sesi çıkarmasıyla ünlü Borazan Tevfik’i, ulusal bir televizyon kanalında sevimli mi sevimli güzel mi güzel bir sunucunun sunduğu bir programa davet ederek, kendisine sormuşlar;

Sayın Borazan, ülkemizde ve dünya da git gide artan şiddet eylemleriyle, son günlerin konusu silahların bırakılması konusunda ileri sürülen değişik öneriler hakkında ne düşünüyorsunuz?

Borazan Tevfik tam cevap verecekken kameralara karşı arkasını dönerek bir borazan çalmış ve başlamış soruyu yanıtlamaya

“Vaktiyle bir kemancı varmış, kemanı konuşturuyormuş adeta. Öyle ki keman çalarak en vahşi hayvanları bile ehlileştiriyormuş.

Bir gün gelmiş kemanıyla birlikte gidip, Afrika’nın balta girmemiş “cangıl” denilen ormanlarından birine yerleşmiş.

Güzel sunucu sere serpe oturur biçimde heyecanlanmış gibi yaparak;  Peki sonra ne olmuş? Diye sormuş…

Borazan Tevfik,

Kemancı her sabah Afrika’daki “cangıl” da, keman çalmaya başlıyor ve hemen çevresine gorillerin en korkunçları, yılanların en zehirlileri, panterlerin en yırtıcıları toplanıyor ve saatlerce en gaddar yürekleri bile duygulandıran kemancının, kemanını dinliyorlarmış...

Sevimli sunucu bu kez “ Harika...” demiş.

Borazan Tevfik, sunucuyu şöyle aşağıdan yukarıya bir süzmüş ve devam etmiş anlatmaya;  Ama bir gün, yaşlı bir aslan çıkmış çalılıklardan. Kemancının çevresinde toplanıp kendisini dinleyen vahşi hayvanlara şöyle bir bakmış, sonra da, aç olduğu için, kemancıyı bir pençede devirip paramparça edip yemiş onu.

Sunucu açılan bacaklarını minicik etekleri ile örtmeye çalışarak heyecanla;

“Ya sonra Sayın Borazan ya sonra lütfen anlatır mısınız?”

Borazan Tevfik, başını hafif yana eğerek sallar gibi yaptıktan sonra, kemancıyı dinleyen vahşi hayvanlar öfkeyle bağırmışlar yaşlı aslana; “Manyak mısın sen, hiç duygun yok mu senin? Neden paramparça ettin o canım kemancıyı?

Borazan Tevfik bıyık altından gülerek:

Aslan da, ön ayağını kaldırıp kulağının arkasına koyduktan sonra, kükrer gibi bir sesle cevap vermiş;

“Ne, ne diyorsunuz siz, demiş, ne dediğinizi hiç duyamıyorum ki...”

***

Evet, bunca ağzı laf yapan kimilerine göre “hatip” adam konuşuyor, son zamanlarda henüz yararlı mı olacaklar olmayacaklar mı belli olmayan “akil insanlarda” durmadan konuşuyorlar ama son on yılda olduğu gibi anlatılanlardan hiç kimse hiçbir şey anlamıyor. Gerçi “akil insanlar”  hiçbir şey (?) anlatmıyorlarmış ki diniliyorlarmış şimdilik ne demekse…

Konuşanlar da kendi kafasına göre takılıyor, ne dinleyenler umurlarında ne de “devlet” denilen kurumun gerçek sahipleri…

Şimdi yukarıdaki fıkrayı lütfen bir kez daha dikkatle okuyunuz, bakın bakalım bu ülkede kim mucize kemancı, kim kulakları sağır aslan, kimler vahşi hayvanlar anlayabilecek misiniz?

Bana sorarsanız bugüne kadar onlara oy verenler aralarındaki farkı fark edemedikleri gibi onlara oy vermeyenlerde gerçekleri bir türlü anlayamadılar…

Zaman zaman konuşmalara baktığınızda; Sağır aslanın ben mucize kemancıyım dediği de oldu, kemancının da ben aslanım dediği de oldu.

Ama bugüne kadar değişmeyen bir şey var; Vahşi hayvanlar (?) “kemanı kim” çalıyorsa onu dinliyorlar…

***

Geri kalanı yazmama gerek var mı?

Onlar hala uyuyorlar ne yazık ki duyarsızlıkları vurdumduymazlıkları ve sorumsuzlukları yüzünden bir türlü aydınlık bir Türkiye sabahı kalkıp güzelim “sucuklu yumurta” ile kahvaltı etmeyi beceremediler.

Hoş artık kararnamelerle sucuğun da ekmeğin de tadı değişti…

23 Nisan Ulusal Egemenlik Ve Çocuk bayramınız kutlu olsun efendim…

Erdoğan ÖZGENÇ