- Kategori
- Şiir
Anlatmadan yaşamak
yorgunkalemim
Her şeyi anlatmak mümkün mü?
Hayat yetmez bir ömrü anlatmaya,
Ben nasıl sığdırayım kelimeleri hayata?
Gel sen en iyisi bak gözlerime,
Ellerimi tut sımsıkı ellerinde,
Sen aç yüreğini bana,
Ben anlatmadan yaşayım bir ömrü…
Ne zaman yazmaya başlasam iki satır,
Hüzünlü bir şarkı çalar hayat bana.
Anlatmadan yaşamak istiyorum hayatı…
Kendimi bıraktım ıssız bir limanda,
Demirledim yüreğimi ruhu dost olanla,
Ne fark eder ki?
Ha sen, ha ben…
Anlatmadan anlıyorsak birbirimizi,
Sevgiyle bakıyorsa gözlerimiz,
Ne kötüdür insanın kendini anlatamaması…
Kelimelerin hep yarım kalması,
Özledim deyip susması,
Anlatamaz bu hasreti hiç bir hece
Gece yine sessizliğe büründü,
Herkes uykuya daldı, ben yine uykusuz…
Yorgun Kalemim