Anlatması zor

Anlatması zor,
kalbim yangın yeri,
kelimelerin yetersizliği.

Anlatması zor,
kasımdı,
gülümsemesi avuçlarımdaydı.

Ne zaman kek yapsa, kabarmazdı.

Ne zaman kek yapsa;
ya fırın arızalanırdı,
ya mayası tutmazdı,
yada altı yanardı.

Ne zaman hayat canımı yaksa, yanımdaydı.

Ne zaman canım yansa;
ya tüm gece baş ucumda sabahlardı,
ya tüm gün telefonla arardı,
yada şu bisküvili pastalardan yapardı.

Anlatması zor,
kalbim...

Anlatması zor,
kasımdı,
gördüğüm en güzel çerkez kızıydı.

Anlatması zor,
zamansızdı...

Kasımdı...

Ablamdı...

Uyandığımda seni görmeyi,
telefonumda isminin gözükmesini,
dibi yanmış keklerini özledim...

...
..
.

Kasımda,
zarlarım çift gelirken,
kırık bir pul avuçlarımda.

Kasımda,
aşkın farklı olduğu zamanda,
son baharda,
kırık bir pul,
avuçlarımda...

Anlatması zor,
koca şehir boşalmış gibi...

Anlatması zor,
kim anlayabilir ki beni,
yitirmeden bir meleği...

Anlatması zor,
kelimelerin yetersizliği...

Ne zaman yaramazlık yapsam, kızardın,
çocuktum, uslanmaz, afacan bir haylazdım.

Ne zaman kızsan;
ya öperdim, şımarıklığıma kanardın,
ya küserdim, kıyamazdın,
yada ceza almama razı olmazdın.

İçimde bir çocuk var hala,
o çocuğun gözlerinde,
kanatsız meleği yaşamakta.

Tanrının espri yeteneğini anlayamasada
senin istediğin gibi
gülümseyerek
hayatta...

Anlatması zor,
kalbim yangın yeri,
kelimelerin yetersizliği...

Anlatması zor,
kim anlayabilirki beni...

Kasımdı...

Ablamdı...

Dünyanın en güzel keklerini yapardı...